موضع احتمالا مثبت ترامپ

هرچند بی‌ثباتی و تزلزل مواضع او این اطمینان را ایجاد نمی‌کند که آیا تا پایان بر همین خط‌مشی خود پای‌فشاری خواهد کرد یا ممکن است به هر دلیلی وارد جنگی حتی بدتر از گذشته شود و برای آن دخالت نیز توجیهات منطقی (!) بتراشد

کد خبر : ۷۳۷۳۷
بازدید : ۷۸۲۴
عباس عبدی | در میان همه مواضع و حتی اظهارات عجیب و غریب ترامپ، به نظر می‌رسد که یک مورد آن جالب و منطقی است البته اگر در آینده تغییر رای ندهد. کافی است به آخرین سخنان وی توجه کنیم که گفت: همه فکر می‌کردند بعد از پیروزی من، جنگ جهانی سوم را خواهیم داشت و هیلاری کلینتون عادت داشت این حرف را بزند.
من واقعا برای حمله به ایران تحریک شده بودم. اگر افراد دیگری بودند حمله می‌کردند، اما من با حمله نکردن، سرمایه (سیاسی و حسن نیت) زیادی درست کردم. اصرار ترامپ بر خارج کردن نیرو‌های نظامی ایالات متحده از جنگ‌های منطقه‌ای، محور تمامی مواضع منطقه‌ای او بوده است.
هرچند بی‌ثباتی و تزلزل مواضع او این اطمینان را ایجاد نمی‌کند که آیا تا پایان بر همین خط‌مشی خود پای‌فشاری خواهد کرد یا ممکن است به هر دلیلی وارد جنگی حتی بدتر از گذشته شود و برای آن دخالت نیز توجیهات منطقی (!) بتراشد. اکنون که نیروهایش را از سوریه خارج کرده موجب شکل‌گیری یک بحران انسانی در منطقه کردنشین سوریه شده که به علت دخالت نظامی ترکیه رخ داده است.
شاید علت اصلی این بحران انسانی، سرعت عمل ناشی از تصمیم ترامپ برای خروج از سوریه بود که موجب خلأ قدرت شد و ترکیه را به انجام این اقدام اشغال‌گرانه ترغیب کرد. اگر این خروج طی زمان‌بندی و طراحی و اعلام پیشین انجام می‌شد، طبعا کرد‌ها می‌توانستند متحدانی را برای مقابله با تهاجم ترکیه پیدا کنند.
همانطور که اکنون با دولت سوریه و روسیه چنین کرده‌اند. بنابراین نباید بروز این بحران را به معنای ضرورت حضور امریکایی‌ها در منطقه تلقی کرد، چرا که عمده مشکلات منطقه محصول چنین حضور نامبارکی است. نمونه آن افغانستان است.
ایالات متحده پس از حوادث ۱۱ سپتامبر و با توجیه به‌ظاهر مناسب و نیز با حمایت بین‌المللی و مجموعه‌ای از نیرو‌های نظامی کشور‌های گوناگون از ۱۸ سال پیش وارد افغانستان شد و هیچ کشور دیگری نیز به جز موانع داخلی افغانستان، در راه حضور نظامی ایالات متحده در این کشور سنگ‌اندازی نکرده‌است. شاید بتوان گفت: همه جهان نیز حمایت کردند. حتی ایران نیز این حضور را منفی معرفی نکرد.

ده‌ها هزار نظامی به آنجا آمدند، هزاران میلیارد دلار هزینه شده است. برنامه حضور در افغانستان نیز «عملیات بلندمدت آزادی» نام‌گذاری شده بود! بیش از ۴۰ کشور به همراه ناتو و امریکا در این عملیات شرکت کردند. نتیجه پس از ۱۸ سال چه شده است؟ تاکنون ده‌ها هزار نفر کشته و ده‌ها برابر نیز مجروح و مصدوم شده‌اند! امریکا آماده خارج کردن نیروهایش است بدون اینکه مشکل افغانستان حل یا یک دولت قوی در آنجا مستقر شده باشد.
برخی اطلاعات حاکی است که تا حدود نیمی از خاک افغانستان در سیطره غیر رسمی طالبان است. امریکایی‌ها با طالبان وارد مذاکره شده‌اند، ایران نیز در اینگونه اقدامات سکوت نکرده و منفعل نیست. جنگ داخلی تشدید شده که تخفیف نیافته است. برای درک ابعاد خسارت جانی و تداوم آن کافی است به آخرین گزارش هیات ویژه سازمان ملل در امور افغانستان اشاره شود.
بر اساس این گزارش میزان تلفات غیرنظامیان در ۹ ماهه نخست سال ۲۰۱۹ بالاترین سطح در پنج سال اخیر بوده است. در این ۹ ماه بیش از ۸۰۰۰ غیرنظامی در افغانستان کشته و زخمی شده‌اند. در این گزارش آمده است که در ۹ ماهه نخست سال ۲۰۱۹، دو هزار و ۵۶۳ غیرنظامی [از جمله ۲۶۱ زن و ۶۳۱ کودک]کشته، و پنج هزار و ۶۷۶ غیرنظامی دیگر [از جمله ۶۶۲ زن و یک هزار و ۸۳۰ کودک]زخمی شدند.
۴۱ درصد مجموع این تلفات را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند و عامل ۶۲ درصد تلفات غیرنظامیان، گرو‌های مسلح مخالف دولت بوده‌اند. این آمار، بالاترین شمار تلفاتی است که در محدوده ۹ ماه از سال ۲۰۱۴ تاکنون ثبت شده است. هیچ چشم‌اندازی برای کاهش این خشونت‌ها نیز وجود ندارد. در همین چند روز گذشته نیز طی یک حمله بیش از صد نفر از مردم عادی کشته و مجروح شدند.
آزادی و دموکراسی در آنجا معنای روشنی ندارد. تاکنون نتوانسته‌اند یک انتخابات بی‌دردسر برگزار کنند، مردم چنان ناامید شده‌اند که انتخابات اخیر با مشارکت بسیار اندکی مواجه شد. مواضع ترامپ در این زمینه به نسبت روشن است. وی در آخرین سخنان خود چنین استدلال کرد که: در دوران اوباما نیم میلیون نفر در سوریه کشته شد. اما من با پیروزی سربازان امریکایی را از جنگ‌های بی پایان و احمقانه خاورمیانه بیرون می‌کشم و شماتت می‌شوم.
من تنها کسی هستم که برای امنیت سربازان و بازگرداندن آن‌ها به خانه بعد از این جنگ‌های بی‌پایان و مضحک جنگیده و شماتت شده است. دموکرات‌ها همواره به دنبال این موضع بودند تا زمانی که من انجامش دادم. به نظر می‌رسد که ترامپ حداقل در این یک مورد خاص صداقت دارد. بخش مهمی از بحران سوریه محصول دخالت‌های امریکا بود. البته بحران‌های منطقه ریشه‌های داخلی دارند ولی دخالت قدرت‌های خارجی نه تنها این بحران‌ها را حل نمی‌کند که تشدید هم می‌کند.
۶ سال پیش بود که اوباما با قاطعیت از برکناری اسد و ایجاد یک نظام دموکراتیک! در سوریه سخن می‌گفت: ولی اکنون اسد هست و امریکایی‌ها رفته‌اند و بخش مهمی از جمعیت سوریه یا آواره داخل کشورشان هستند یا آواره کشور‌های دیگر و هیچ چشم‌انداز روشنی نیز از آینده این کشور وجود ندارد. در این میان یک نکته مهم است.
اگر دولت‌های منطقه خواهان عدم دخالت امریکا هستند. باید بکوشند که مسائل خود را با تسامح و همدلی بیشتری حل کنند و قدری خویشتن‌داری و گذشت پیشه کنند تا معلوم شود که دخالت خارجی در منطقه عامل بی‌ثباتی است و نه ثبات.
۰
نظرات بینندگان
اخبار مرتبط سایر رسانه ها
    سایر رسانه ها
    تازه‌‌ترین عناوین
    پربازدید