عباس صفاری؛ شاعری که کرونا خاموشش کرد

عباس صفاری؛ شاعری که کرونا خاموشش کرد

عباس صفاری سه شنبه ۷ بهمن ماه بر اثر ابتلا به بیماری کرونا و عفونت شدید ریه در شهر کالیفرنیا در بیمارستانی نزدیک محل زندگی خود دار فانی را وداع گفت.

کد خبر : ۸۹۹۴۳
بازدید : ۴۸۲۱
عباس صفاری شاعر معاصر
فرادید | عباس صفاری شاعر معاصرایران دیروز سه شنبه ۷ بهمن ماه بر اثر ابتلا به بیماری کرونا جان باخت.

او که سال‌های زیادی بود در کالیفرنیا زندگی می‌کرد، دیروز بعد از تحمل چند هفته بیماری و به خاطر عفونت شدید ریه دار فانی را وداع گفت.

عباس صفاری که بود؟

عباس صفاری؛ شاعر، طراح؛ نقاش و مترجم ایرانی زاده ۱۳۳۰ در شهر یزد بود، اما در ۷ سالگی برای ادامه زندگی همراه با خانواده به تهران آمد. خدمت سربازی را در سیستان و بلوچستان گذراند. در اداره راه درآمد استخدام و در مناطقی مثل بندر جاسک و دشت مغان مشغول به کار شد.

عباس صفاری در سال ۱۹۷۹ میلادی برای ادامه تحصیل به انگلستان رفت و آنجا ماندنی شد، ازدواج کرد و صاحب دو فرزند دختر شد.

فعالیت‌های ادبی عباس صفاری

به گفته خود او، علاقه اش به ادبیات با خواندن کتاب " امیرارسلان نامدار" شکل گرفت. اولین مجموعه شعری او با عنوان " در ملتقای دست و سیب" در سال ۱۹۹۲ در کالیفرنیا منتشر شد و جایزه باران را برای بهترین مجموعه شعر چاپ خارج از کشور از آن خود کرد.

قبل از این، دو ترانه به نام "اسیر شب" با مطلع:" دلم از تاریکی‌ها خسته شده/ همه در‌ها به روم بسته شده... /" و حباب" با این بند معروف" کاشکی بارون می‌شد این ابر سیاه/ که بباره رو تن خسته من/ زندگی بی تو برام جون کندنه/ آرزومه مردن و رها شدن... " سروده بود که با صدای فرهاد مهراد خوانده شد.

به گزارش فرادید؛ سومین اثر عباس صفاری، در ایران منتشر شد. زمانی که او در ۴۰ سالگی به تهران آمده بود کتاب " دوربین قدیمی" را منتشر کرد. این مجموعه در سال ۱۳۸۱ با تیراژ ۳۳۰۰ نسخه روانه بازار شد و جامعه جوان ایرانی از ان استقبال زیادی کردند. او این کتاب را به همسرش تقدیم کرده بود.

"هبوط یا حکایت ما"، شعر بلند دوزبانه، "کبریت خیس"، مجموعه شعر سال‌های ۱۳۸۱-۱۳۸۳، ترجمه "عاشقانه‌های مصر باستان" از ازرا پاوند در سال ۱۳۸۳، "کلاغنامه: از اسطوره تا واقعیت" در سال ۱۳۸۵، "ماه و تنهایی عاشقان"، ترجمه اشعار دو شاعر کلاسیک ژاپن ایزومی کی بو و انونوکوماچی، "کوچه فانوس‌ها - ترجمه شعر غنائی چین باستان" در سال ۱۳۹۱، مجموعه شعر "خنده در برف" در سال ۱۳۸۸، مجموعه شعر "تاریکروشنا" در لس‌آنجلس و نیز تهران، مجموعه شعر "مثل جوهر در آب" که عنوان برنده جایزه "شعر خبرنگاران" را به خود اختصاص داد، "قدم زدن در بابل"، مجموعه‌ای از خاطرات و تک‌نگاری‌ها، "ملاقات در سندیکای مومیاگران"، داستان‌های کوتاه فارسی قرن چهارم، ترجمه "خون انار"، مجموعه‌ای از شعر اعراب آندلس، نویسنده ابن سعید، ترجمه و گردآوردی "عروس چوپان‌ها"، داستان منظوم از ازدواج اینانا با دموزی، "مثل خواب دم صبح" و مجموعه شعر "پشیمانم کن" بخشی از آثار عباس صفاری هستند که تا کنون منتشر شده‌اند.

خودش در این باره گفته است: "قبل از مجموعه "کبریت خیس" و مجموعه اول من به نام "دوربین قدیمی" که در ایران منتشر شد، دو مجموعه دیگر هم در خارج از کشور منتشر کرده بودم که کم و بیش زبان آن دو مجموعه همان زبان نیمه‌فاخر شعر سپید شاملویی بود که در میان جامعه شعرخوان خیلی محبوبیت داشت و اکثر هم‌نسل‌های من خودشان را با آن زبان وفق داده بودند و راه‌دستشان بود.

منتها شاید هم زندگی، هم مطالعاتم، هم عواطف و احساسات و در کل نگاه هستی‌شناسی‌ام، در یک مرحله از زندگی که به میانسالی رسیده بودم به جایی رسید که دیگر می‌خواستم حرف‌هایی را از صمیم قلب و بی هیچ ادا و اصول و آرایشی بیان کنم. همین انگیزه باعث شد که مطالعه جدی‌تری در سرمشق‌های این زبان داشته باشم.

در فارسی ما به غیر از فروغ فرخزاد سرمشق دیگری نداشتیم. فروغ هم حتی خیلی کم از این زبان استفاده کرده بود. این است که با مطالعه در شعر غرب و کار روزانه و پیگیری خودم که آن هم به مرور و ناگهان اتفاق نیفتاد، توانستم به یک چنین زبانی برسم و امکاناتش را کشف کنم. "

ابتلا به بیماری کرونا

شایسته صفاری خواهر عباس صفاری درباره ابتلا به بیماری کرونا گفت: او قبل از ابتلا به کووید ۱۹ بیماری ریوی داشت. مدتی قبل دچار کرونا شد. پزشکان گفتند حال عمومی او خوب است و به خانه آمد. اما ریه هاش هنوز درگیر و آسیب دیده بود و با توجه به سابقه بیماری ریوی مجددا حالش وخیم شد.
در نهایت در حدود ساعت ۶ صبح هفتم بهمن به وقت ایران و ساعت ۴:۴۱ بعدازظهر به وقت کالیفرنیا در بیمارستانی در نزدیکی محل زندگی اش درگذشت.
۰
نظرات بینندگان
اخبار مرتبط سایر رسانه ها
    سایر رسانه ها
    تازه‌‌ترین عناوین
    پربازدید