بمب ساعتی در کاراکاس

روزنامه نیویورک تایمز در سرمقاله خود نوشت: کمیسیون انتخاباتی ونزوئلا هفته گذشته اعلام کرد که همه‌پرسی‌ای‌ که می‌تواند باعث عزل نیکولاس مادورو، رئیس‌جمهوری، از قدرت شود تا پایان سال برگزار نخواهد شد. این مساله تعجبی نداشت اما ممکن است ونزوئلا را در مسیر غیرقابل اجتناب فرسایش و اصطکاک داخلی قرار دهد. براساس قانون اساسی، اگر همه‌پرسی در سال جاری برگزار شود ونزوئلا می‌تواند رئیس‌جمهوری جدید را برگزیند. این می‌تواند مهر پایانی باشد بر عصر ویرانگر حاکمیت مادورو بر این کشور؛ عصری که نماد بارز آن ویرانی اقتصادی در این کشور است.

اما اگر انتخابات سال آینده برگزار شود و مادورو بازنده میدان باشد، معاون او باقی مانده دوران ریاست جمهوری وی را به پایان می‌رساند. این هم باعث می‌شود که دست‌کم تا پایان سال 2019 طبقه حاکم، فاسد و اقتدارگرای این کشور بر سر کار باشد. رهبران اپوزیسیون این جدول زمانی را رد کردند - که از زبان رئیس کمیسیون انتخاباتی، تیبیسای لوسنا اعلام شد- و آن را تاکتیک تاخیری به منظور حمایت از حامیان سیاسی مادورو اعلام کردند. مخالفان خواستار تظاهراتی گسترده در یک سپتامبر شدند تا اصرار کنند همه‌پرسی در سال جاری برگزار شود. «ماریا کورینا ماچادو»، منتقد برجسته حکومت، می‌گوید اکنون وقت «نافرمانی مدنی» است.

او می‌افزاید: «ما با فساد، مافیا و دیکتاتوری نظامی مواجه هستیم. رژیم حاشیه‌نشین شده و به شکلی بی‌بند و بار رفتار می‌کند. ما دارای فرصت تاریخی برای اقدام هستیم.» ناامیدی و گرسنگی در ونزوئلا در هفته‌های اخیر شدت گرفته است زیرا کمبود غذا بدتر شده و تلاش‌های بین‌المللی برای پر کردن شکاف سیاسی با شکست مواجه شده است. بحران به مرزها رسیده و حتی در حال در نوردیدن مرزهاست. هزاران ونزوئلایی به مرزهای کشور همسایه کلمبیا هجوم آورده‌اند تا بخت خود را در جست و جوی غذا به آزمون بگذارند. برخی هم از این وضعیت استفاده کرده و از مرز گریخته‌اند و زندگی در کشور دیگر را به زندگی در کشور خود ترجیح می‌دهند.

مادورو با نادیده گرفتن نیاز برای تغییرات اساسی یا درک اینکه شهروندان کشورش در مضیقه هستند باز هم به تئوری توطئه متوسل شده و می‌گوید دست آمریکا و اپوزیسیون در دست هم است و آنها قصد ویرانی کشور را دارند. ماه جاری رئیس‌جمهوری تهدید به قطع بودجه عملیاتی مجلس موسسان کرد که اکنون در دست اپوزیسیون است. به نوشته نیویورک‌تایمز، این مجلس از انتخابات پارلمانی ماه دسامبر به دست مخالفان افتاده است. مادورو در عین حال شواهد روزافزون ناشی از تجارت مواد مخدر و قاچاق از سوی مقام‌های دولتی را رد کرد. نوامبر گذشته، ضابطان قضایی در آمریکا دو نفر از برادرزاده‌های بانوی اول ونزوئلا - سیلیا فلورز- را به اتهام قاچاق کوکایین به آمریکا دستگیر کردند. این دو نفر در هائیتی زندانی شدند و به گفته مقام‌های آمریکایی برای آنها پاسپورت‌های ونزوئلایی صادر شد تا سفرشان از طریق سایر کشورهای منطقه بدون مشکل باشد.

در 2 اوت، یک روز پس از آنکه دادستان‌های فدرال در نیویورک غول سابقِ ونزوئلایی مواد مخدر «نسترو رِوِرول» را به قاچاق تریاک متهم کردند، مادورو وی را به‌عنوان وزیر کشور برگزید. برای جلوگیری از تقابل میان دولت ونزوئلا و مخالفانی که خواستار سرنگونی مادورو هستند - که البته قابلیت تبدیل شدن به تقابلی خشونت بار را دارد- جامعه بین‌المللی باید وارد شود و جانب شهروندانی را بگیرد که تلاش دارند این رهبر اقتدارگرا را سرنگون کنند. «هنریک کاپریلس»، رهبر اپوزیسیون، می‌گوید: «اگر یک انفجار اجتماعی در ونزوئلا وجود داشته باشد، ترکش‌های آن در کل منطقه احساس خواهد شد.» او این سخنان را طی سفر هفته گذشته خود به پرو مطرح کرد. او خواستار کمک از سوی رئیس‌جمهور پرو شده بود. او همچنین از سایر رهبران آمریکای لاتین نیز خواسته بود تا از تلاش‌ها برای برگزاری همه پرسی در سال جاری حمایت کنند. برخی رهبران آمریکای لاتین می‌گویند ونزوئلا باید به حقوق بشر احترام بگذارد. آنها معتقدند ونزوئلا به بمبی ساعتی در این نیمکره تبدیل شده است که هر لحظه احتمال انفجار آن می‌رود.