خلاصی از مهاجمان ناشناس
ناسا در نظر دارد در سال ٢٠٢٤، موشکی را به سمت سیارکی بفرستد و با برخورد به آن، سیارک را از مسیرش منحرف کند. اما هدف ناسا از این برنامه پرهزینه چیست؟
کد خبر :
۴۰۱۵۶
بازدید :
۲۱۶۵
بسیاری از این سیارکها، جایی میان مدار مریخ (بهرام) و مدار مشتری (هرمز) قرار دارند. دستههای دیگری از آنها نیز در مکانهای دیگر منظومه خورشیدی یافت میشوند، البته هر دسته از آنها نیز نامهای متفاوتی دارند.
به گزارش شرق،ناسا در نظر دارد در سال ٢٠٢٤، موشکی را به سمت سیارکی بفرستد و با برخورد به آن، سیارک را از مسیرش منحرف کند. اما هدف ناسا از این برنامه پرهزینه چیست؟ واقعیت این است که سازمانهای فضایی کشورهای آمریکا و روسیه مدتهاست سیارکهای مختلف را زیر نظر دارند و به فکر منحرفکردن این سیارکها (در صورت نزدیکشدن به زمین) هستند. این دانشمندان در توضیح لزوم اجرای چنین برنامهای میگویند نگران برخورد این سیارک با زمین هستند.
سیارکها، سیارات بسیار کوچک یا به بیان دیگر صخرههای بزرگي هستند که از سنگ و فلز تشکیل شدهاند و در منظومه شمسی ما به گرد خورشید میگردند. هزاران سیارک (که معمولا اجسام نامنظمی هستند)، در منظومه خورشیدی ما وجود دارند. بسیاری از این سیارکها، جایی میان مدار مریخ (بهرام) و مدار مشتری (هرمز) قرار دارند.
دستههای دیگری از آنها نیز در مکانهای دیگر منظومه خورشیدی یافت میشوند، البته هر دسته از آنها نیز نامهای متفاوتی دارند. اندازه این سیارکها نیز بسیار متفاوت است، اما بسیاری از آنها هرچند در مقیاس منظومه شمسی و سیارههای آن کوچکاند، اما اندازه برخی از آنها ممکن است به چندصد متر برسد.
گفتنی است اجرام کوچکی (در حد یک متر)، به صورت مرتب و پیاپی وارد جو زمین میشوند و بهدلیل سرعت زیاد و اصطکاک با مولکولهای هوا، بهصورت یک گلوله آتشین درمیآیند؛ البته خطری برای مردم ندارد. اما اگر سیارکهای چندصدمتری، به هر دلیلی با زمین برخورد کنند، چندصدهزار برابر بمب هیروشیما انرژی آزاد میکنند که ممکن است موجب نابودی یک شهر و حتی یک کشور شود که در این صورت اثرات اجتماعی و زیستمحیطی بسیاری خواهد داشت.
برای آنکه قدرت تخریبی این برخورد احتمالی را درک کنیم، خوب است به یاد بیاوریم، جسمی بسیار کوچکتر (احتمالا به اندازه یک آپارتمان)، سال ١٩٠٨ به تونگاسکا در سیبری برخورد کرد که بر اثر این برخورد، معادل هزار بمب هیروشیما، انرژی آزاد شد و در نتیجه آن، دوهزارو ٥٠٠ کیلومترمربع از جنگل را نابود کرد و موجی به راه انداخت که هزاران کیلومتر دورتر احساس شد. در سال ٢٠١٣ نیز سیارک کمترشناختهشدهای به قطر ٤٠ متر با فاصله امنی، از کنار زمین عبور کرد، بدون آنکه کسی متوجه حضورش شود.
چنین اتفاقهایی، مدیران سازمانهای فضایی را به این فکر انداخت که باید بیش از اینها مراقب حرکت سیارکها و احتمال برخورد آنها با زمین بود. اما در هر صورت، امروزه جای نگرانی نیست؛ چراکه با استفاده از تلسکوپهای موجود و تلسکوپهای جدیدی که اضافه میشوند، دانشمندان حتی لحظهای هم از رصد اجرام نزدیک زمین غافل نیستند.
اکنون این پرسش مطرح میشود که چنین سیارکی با چنین ابعادی را چگونه باید نابود کرد؟ برخی بر این باورند بهترین ایده برای مهار این سیارک، آن است که موشکی به این سیارک برخورد و آن را از مسیرش منحرف کند. براساس طرح جدید ناسا، ابتدا سیارکهایی که در مسیر برخورد با زمین قرار دارند، شناسایی میشوند و سپس ناسا برای منحرفکردن این سیارکها از مسیرشان، موشکی را به آنها میکوبد.
در واقع ناسا یک فضاپیمای خاص را به سمت سیارکهای موجود در مسیر زمین شلیک میکند تا با سرعت و زاویه خاص به آن برخورد کرده و مسیر حرکت آنها را تغییر دهد. فضاپیمایی که شلیک یا پرتاب میشود، بزرگ نیست، اما همین برخورد کوچک با سیارک میتواند مسیر حرکت سیارک را تغییر دهد تا سیارک از مسیر خود منحرف شده و به سلامت از کنار زمین عبور کند.
البته برخی از کارشناسان، برخورد ساده یک موشک با سیارک و انحراف آن را از مسیرش کافی نمیدانند و خواستار نابودی کامل آن هستند. آنها پیشنهاد میکنند، موشکی دارای سلاح هستهای به این سیارک برخورد و آن را نابود کند.
مزیت این روش، قدرت زیاد آن است. اما نکتههای منفی زیادی هم دارد، از جمله اینکه اگر در هنگام آمادهسازی یا پرتاب این موشک، مشکلی روی دهد، انفجار بمب اتمی، خود فاجعهای بسیار بزرگ خواهد بود. از طرف دیگر برخی بر این باورند که اگر بخواهیم این سیارک را با تسلیحات هستهای از میان ببریم، شاید سیارک به جای آنکه منفجر شود و به صورت پودرهای ریز درآید، به تکههای بزرگی تبدیل شود.
در چنین حالتی، شاید خطر ناشی از احتمال برخورد این تکههای زیاد، از خود سیارک اصلی بیشتر باشد. پس فکر بهتر شاید همان باشد که سیارک را پیش از نزدیکشدن به زمین، از مسیرش منحرف کنیم.
۰