تاکنون کسی موفق به این کار نشده است

به گزارش فرادید به نقل از تلگراف، اما این در صورتی است که در مسیر مستقیم شنا کند. شنا کردنِ عرض اقیانوس اطلس در مسیر مستقیم فکر خوبی نیست. او می‌گوید: "جریانهایی اقیانوسی‌ای که در مرکز آن هستند اینقدر قوی هستند که هیچوقت نمی‌توانم واردشان شوم. آن وسط خیلی شلوغ است. خیلی به درد پاروزونها و دریانوردها می‌خورد، اما برای شناگرها کابوس است."

در عوض او تصمیم دارد تا مسیری L شکل را در پیش بگیرد و ابتدا به سمت جنوب شنا کرده از استوا رد شود و سپس دوباره مسیرش را به سمت ساحل برزیل کج کند. اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، این کار 120 روز طول خواهد کشید: هوپر سابقاً پلیس بوده و چهار ماه است که هر روز به مدت هشت یا نه ساعت شنا می‌کند. او می‌گوید: "قرار است به دیواری آبی زل بزنم. برخی موجودات دریایی هستند، مثلاً ممکن است کوسه و دلفین ببینم یا به کشتی و زباله بر بخورم، اما قریب اتفاق چیزی که در انتظارم است یک دیوار آبی است."


اگر فکر می‌کنید که این کار غیرممکن است، حق با شماست: تا به حال 4100 قلۀ اورست را فتح کرده‌اند، 1340 نفر طول کانال مانش را شنا کرده‌اند و 12 نفر روی کرۀ ماه راه رفته‌اند. اما هیچکس تاکنون عرض کامل اقیانوس اطلس را شنا نکرده است.

هوپر 35 ساله، نه تنها فکر می‌کند که این کار شدنی است، بلکه خودش را قادر به انجام آن می‌داند. "این آخرین چالش بزرگ باقی مانده است. طبیعت انسان این است که مرزها را درنوردد. یافتن چالشی تازه فقط به جابه جا کردن مرزها برنمی‌گردد، بلکه هدفم این است که الهام بخش مردم باشم."

از وجنات او برمی‌آید که مرد این کار باشد. اشتیاق او و همزمان خودخواه نبودنش ویژگی‌هایی است به او در این کار کمک می‌کنند. اگر موفق به انجام این ماجراجویی شود، می‌تواند الهام بخش بسیاری باشد.

او شدیداً در کارش جدیت دارد. او دو سال گذشته را صرف تمرین در آبهای گرم سواحل فلوریدا کرده و همزمان تیم پشتیبانی‌ای متشکل از پزشکان و دانشگاهیان را در کنار هم جمع کرده تا پیشرفت او را تحت نظر بگیرند و در مورد حیات وحش و زباله‌های احتمالی در مسیر او، او را مطلع سازند. او تاکنون بیش از 100000 پوند از 150000 پوند مورد نیازش را از طریق اسپانسر جذب کرده است.

با این وجود، هر قدر هم برنامه‌ریزی کند، نمی‌تواند خود را برای موانعی که در جریان شنا با آنها روبرو خواهد شد به طور کامل آماده کند. از طرفی شنا در آب شور سختی‌های خاص خود را دارد و از طرف دیگر در مناطق نزدیک به استوا در اقیانوس گرمای آب به 30 تا 32 درجۀ سانتیگراد می‌رسد که گرمای قابل توجه‌ای است و می‌تواند منجر به سکته شود.


موج‌های غول‌آسا نیز خود یک مشکل دیگر هستند. هوپر می‌گوید: "شما با موجهای 5 متری مواجه می‌شوید. مثل رولرکوستر می‌ماند و آدم از ترس دلپیچه می‌گیرد و اگر چنین شود، غرق می‌شوید. اما وقتی موجها هم‌مسیرتان باشد مثل این است که دارید روی یک تپه شنا می‌کنید. خیلی جالب است."

موانع دیگری که ممکن است بر سر راهش قرارگیرند، از این هم نگران‌کننده‌تر هستند. "به نظرم بزرگترین خطر برای من، کوسه‌های پوزه‌سفید اقیانوسی هستند؛ این نوع از کوسه بین دو تا سه متر طول دارد، و هنگام حمله به صورت عمودی از عمق به سطح می‌آید. در نتیجه اولین باری که این کوسه را ببینم، آخرین بار خواهد بود."

او برای مقابله با شکارچیان یک لباس شنای استتاری خواهد پوشید و از یک گاز جدید استفاده خواهد کرد. این گاز بویی شبیه به غضروف در حال فساد کوسه می‌دهد و کوسه‌ها را فرار می‌دهد.


با این همه، بزرگترین چالش پیش روی او، سر رفتن حوصله‌اش است. هوپر می‌گوید که در حین یک شنای طولانی، ذهنش متوهم می‌شود و مثلاً بوهای غیرمنتظره نظیر استیک در حال سرخ شدن به مشامش می‌رسد یا صدای کسانی را قبلاً می‌شناخته می‌شنود. "چه کاری باید کنم که دیوانه نشوم؟ اصلاً نمی‌دانم."

تا به حال تنها دو نفر فقط با اتکا به دستها، پاها و یک لباس شنا به صورت جدی سعی کرده‌اند تا عرض اقیانوس اطلس را شنا کنند؛ اما هیچکدام از این تلاشها به خاطر "عدم شفافیت" دربارۀ زمان گذرانده شده در آب و مسیرهای استفاده شده، از سوی کتاب رکوردهای جهانی گینس تایید نشده است.

هوپر بناست با کمک این مسیر را طی کند. او مسافت زیادی را شنا می‌کند و سپس شبها و در میانۀ روز در قایق پشتیبانی به استراحت خواهد پرداخت. این وقفه‌ها به او فرصت می‌دهد تا نیاز روزانه‌اش به 12000 کالری را برطرف کند. هوپر مصمم است تا عبور از عرض اقیانوس را به شکلی انجام دهد که حرف و حدیثی در ان نباشد و بدین منظور یک ناظر در قایق پشتیبانی مسئولیت ثبت هر کیلومتر را دارد و یک فیلمبردار از جریان کار فیلم خواهد گرفت. همچنین یک جی‌پی‌اس متصل به او این امکان را فراهم می‌آورد تا مسیر او از خانه تحت نظر قرار بگیرد.

در اکثر مواقع، جریان استوایی او را به سمت آمریکایی جنوبی هل می‌دهد. او می‌گوید: "این موضوع می‌تواند به من کمک می‌کند. اما ما نمی‌توانیم از این امر کمک بگیریم. این اساس شناست." تیم همراه او میزان کمک جریان استوایی به او را در هر کیلومتر اندازه‌گیری کرده و سپس آن را از میزان پیشرفت روزانه کم می‌کنند. او می‌گوید که بدین ترتیب مجبور از تک تک کیلومترهای مقرر را شنا کند.

اما اگر به ساحل ناتال برسد و معلوم شود که تنها 2000 کیلومتر شنا کرده چه خواهد شد؟ او می‌گوید: "باید برگردم و یکی و دو هفته ای در آب بچرخم تا به میزان مقرر برسم."

او در مورد دوران کودکیش این چنین می‌گوید: "مرا در مدرسه تقریباً همیشه اذیت می‌کردند. پدر من نظامی بود و به همین خاطر خانواده‌مان مرتب از شهری به شهر دیگر نقل مکان می‌کرد. عینکی بودم و رعشۀ ملایمی در دستهایم دارم."

او میگوید که در سن پنج یا شش سالی، لرزش دست باعث می‌شده که با دشواری بتواند خودکار، یا چاقو و چنگال در دست بگیرد.

هوپر در 17 سالگی مدرسه را رها کرد و پس آموزشهای اولیه در ارتش، به خاطر لرزش دستهایش نتوانست از پس آزمایشهای پزشکی نهایی بربیاید. او به پلیس ملحق شد: "شاید به نظرتان لوس بیاید، ولی من واقعاً بدنبال ایجاد تغییر بودم."

اما یک جراحت کوچک ناشی از تصادف که به خوبی معالجه نشده بود، چند ماه بعد کار او را به بیمارستان کشاند و به خاطر "گندخونی" بستری شد. در پی این ماجرا، کارش در نیروی پلیس نیز به پایان رسید. او همچنین اسیر افسردگی شد و این بیماری بخش بزرگی از زندگی او را در بزرگسالی مختل کرد.

او به تازگی از مادر دختر هفت ساله‌اش به نام جورجی جدا شده است.

شاید اقیانوس اطلس جای خوبی برای پشت سر گذاشتن یک جدایی نیست. اما او می‌گوید جورجی اصلی‌ترین دلیلی است که او به فکر این کار افتاده است. "من دلم می‌خواهد تا دخترم بداند اگر ذهنتان ر معطوف به چیزی بکنید، مهم نیست آن چیز چه باشد - دل کندن از متکا، دوچرخه سواری برای اولین بار یا هر چیز دیگر- می‌توانید انجام دهید. من دنبال تشکر و احترام نیستم. من این کار را برای خودم و دخترم انجام می‌دهم. این مسئله برای من خیلی عمیق است."