دشواری زن بودن
با توجه به اینکه در جامعه ایرانی نقش سنت بسیار قوی است، هم در اجتماع و هم در خانواده فشارهای زیادی درست و غلط به ما وارد میشود. این چیزی است که ما یا زیر بار آن میرویم یا در نهایت چیزی را که باور داریم، انجام میدهیم. به اعتقاد من، ماجرا و نگاه یکی از مسائلی است که فشار آن روی زنان بیشتر مشخص میشود، چون معمولا به آقایان پروبال بیشتری داده شده و آنها میتوانند آزادانه راه خودشان را بروند.
کد خبر :
۵۲۳۲۸
بازدید :
۷۸۰۱
نیکی کریمی با «عروس» به سینمای حرفهای آمد و بعدتر با بازی فیلمهای «سارا»، «پری»، «دو زن»، «نیمهپنهان» و... ساخت فیلمهای «یکشب»، «شیفت شب» و تازهترین فیلمش «آذر» نشان داد فقط دغدغه حضور در سینما و دیده شدن را ندارد و میخواهد نقشی فراتر از یک بازیگر را برای جامعه زنان ایرانی بازی کند. به مناسبت روز زن، سراغ این بازیگر رفتیم و از او درباره نقش سینما در نمایش مسائل و دغدغههای زنان و تاثیری که میتواند در حل مشکلات اجتماعی داشته باشد، پرسیدیم.
فیلمهای ثبت شده در کارنامه حرفهای شما نشانهای از احساس مسوولیت نسبت به جامعه زنان ایرانی دارد. دلیل اهمیت موضوع «زنان» برای شما چیست؟
این احساس مسوولیت از همان ابتدا و در فیلمهایی که بازی کردم در من شکل گرفت. با بازی در آن فیلمها متوجه شدم سینما تا چه اندازه میتواند در مسیر بیان تواناییهای زنان راهگشا باشد و در کنار آن به ما کمک میکند و قصههایی تازه را در ذهن ما تولید کند.
فیلمهای ثبت شده در کارنامه حرفهای شما نشانهای از احساس مسوولیت نسبت به جامعه زنان ایرانی دارد. دلیل اهمیت موضوع «زنان» برای شما چیست؟
این احساس مسوولیت از همان ابتدا و در فیلمهایی که بازی کردم در من شکل گرفت. با بازی در آن فیلمها متوجه شدم سینما تا چه اندازه میتواند در مسیر بیان تواناییهای زنان راهگشا باشد و در کنار آن به ما کمک میکند و قصههایی تازه را در ذهن ما تولید کند.
طبیعتا همیشه درد و رنج و مشکلات هم سوژههای دراماتیکی هستند که قصههای مختلفی در دنیای سینما میسازند، اما من از اولین فیلم حرفهای که بازی کردم، فیلم «عروس»، به نوعی با این داستان درگیر شدم؛ در فیلم «عروس» شخصیت زن فیلم زیر بار ظلم نمیرود، راه خودش را عوض میکند و از آن زندگی بیرون میآید.
این دقیقا همان چیزی بود که من همیشه و از همان سن و سال ١٩ یا ٢٠ سالگی به آن فکر میکردم. از همان روزها ذهنم درگیر زنانی شد که زیر بار تصویری که جامعه میخواهد به آنها بقبولاند نمیروند و تن نمیدهند.
اینکه سینماگران در آثار خود به دغدغههای زنان جامعه میپردازند، آیا تاثیری هم در بهبود شرایط آنها دارد؟
واقعیت این است که ما در سینما برای جامعه نسخه نمیپیچیم یا نمیگوییم که چه کسی باید چه کاری انجام دهد. سینما در واقع همان ادبیات است و به هر موضوعی که قابل اعتنا باشد، مخاطب را احساساتی کند یا حس شاعرانه را در او برانگیزد، ارتباط پیدا میکند.
اینکه سینماگران در آثار خود به دغدغههای زنان جامعه میپردازند، آیا تاثیری هم در بهبود شرایط آنها دارد؟
واقعیت این است که ما در سینما برای جامعه نسخه نمیپیچیم یا نمیگوییم که چه کسی باید چه کاری انجام دهد. سینما در واقع همان ادبیات است و به هر موضوعی که قابل اعتنا باشد، مخاطب را احساساتی کند یا حس شاعرانه را در او برانگیزد، ارتباط پیدا میکند.
تمام این اتفاقات میتواند در نقش یک مرد تعریف شود همانطور که ما هیچگاه فیلم «شب یلدا» ساخته کیومرث پوراحمد و طغیان احساسی یک مرد را فراموش نمیکنیم. این اتفاق در مورد زنان هم مشابه است. ما میتوانیم در سینما چهرهها و شخصیتهای زنانی را تعریف کنیم که در جامعه امروز مقابل فشارهای موجود میایستند.
با توجه به اینکه در جامعه ایرانی نقش سنت بسیار قوی است، هم در اجتماع و هم در خانواده فشارهای زیادی درست و غلط به ما وارد میشود. این چیزی است که ما یا زیر بار آن میرویم یا در نهایت چیزی را که باور داریم، انجام میدهیم. به اعتقاد من، ماجرا و نگاه یکی از مسائلی است که فشار آن روی زنان بیشتر مشخص میشود، چون معمولا به آقایان پروبال بیشتری داده شده و آنها میتوانند آزادانه راه خودشان را بروند.
اما برای زنان انجام این کار به مراتب سختتر است. به این علت ترسیم زنانی که خودشان راهشان را انتخاب میکنند خیلی مهم است چرا که این موضوع میتواند برای جوانها که بیننده فیلم هستند، کارساز باشد. بههرحال، سینما هنر بسیار پیچیدهای است و ما فقط برای شعار دادن نیامدهایم.
با توجه به این نکات، فکر میکنید زنان در جامعه امروز چقدر در مقایسه با گذشته افراد موفقتری هستند؟
پاییز امسال نشستی داشتیم با حضور کامپوزیا پرتوی و چند روانشناس و جامعهشناس درباره اینکه چرا در چند سال اخیر بیشتر نقشهایی که از خانمها روی پرده سینما رفته، زنان ضعیف بوده.
با توجه به این نکات، فکر میکنید زنان در جامعه امروز چقدر در مقایسه با گذشته افراد موفقتری هستند؟
پاییز امسال نشستی داشتیم با حضور کامپوزیا پرتوی و چند روانشناس و جامعهشناس درباره اینکه چرا در چند سال اخیر بیشتر نقشهایی که از خانمها روی پرده سینما رفته، زنان ضعیف بوده.
انگار این چیزی است که از ناخودآگاه جمعی میآید. حالا دیگر مثل آن زمانی که فیلمهای «هامون»، «سارا» یا دیگر فیلمهای آقای مهرجویی به نمایش درمیآمدند یا مثلا فیلم «باشو غریبهای کوچک» آقای بیضایی و... که ساخته میشدند و شخصیتهای زن قوی داشتند، نداریم و رفتهرفته این تصویر زن قوی کمرنگ و کمرنگتر شده است.
این یک موضوع جامعهشناسی است و نیاز به بررسی دارد. اما به نظر من زنان ایرانی همیشه قوی بودند. اکثریت زنهای امروزی سالهای سال درس خواندهاند و زحمت کشیدهاند؛ هرچند این موضوع نسبی است و در مورد نسلهای مختلف متفاوت. اما در نهایت ما امروز با زنان قویتری روبهرو هستیم؛ زنانی که حضورشان در جامعه پررنگتر شده.
این حضور پررنگ و این حقیقت هم به این دلیل است که در جامعه ایرانی، همیشه تعداد زیادی از زنان همیشه فعال بودهاند و حالا بستر بهتری برای بروز تواناییهای خود دارند.
نزدیک به ٢٦ سال است که در این حوزه فعال هستید، از نتیجه این همه سال فعالیت راضی هستید؟
یکی از جملاتی که گاهی به آن فکر میکنم «بهدنبال معنا گشتن» است یعنی اینکه هر کسی در زندگی چه ماموریتی دارد و زندگی را چطور معنا میکند.
نزدیک به ٢٦ سال است که در این حوزه فعال هستید، از نتیجه این همه سال فعالیت راضی هستید؟
یکی از جملاتی که گاهی به آن فکر میکنم «بهدنبال معنا گشتن» است یعنی اینکه هر کسی در زندگی چه ماموریتی دارد و زندگی را چطور معنا میکند.
من با فیلمهایی که بازی میکنم یا میسازم، دوست دارم چنین تصویری از معنای زندگی خودم ارایه دهم. با توجه به اینکه کار ما در سینما آگاهی دادن به مردم است، میتوان با استفاده از قصه فیلمها و شخصیتپردازیها تا حد زیادی این آگاهی را ایجاد کرد؛ برای من این دقیقا همان ماموریت و تعریف معنای زندگی است که در تمام این سالها به آن فکر کردهام.
۰