مردی که از زندانهای استالین جان به در برد
واسیلی کووالیوف، از زندانهای یخی و ضرب و شتمهای سیستم زندان مشهور به گولاک در دوران شوروی، جان به در برد. او در جریان تلاش برای فرار در سال 1954، 5 ماه را به همراه دو زندانی دیگر در یک معدن یخ زده سپری کرد.
کواوالیوف از آخرین بازماندگان زندان کولیما بود
فرادید| یکی از آخرین بازماندگان اردوگاههای کار دوران استالین در 89 سالگی در شرق دور روسیه از دنیا رفت .
به گزارش فرادید به نقل از بی بی سی؛ واسیلی کووالیوف، از زندانهای یخی و ضرب و شتمهای سیستم زندان مشهور به گولاک در دوران شوروی، جان به در برد .
او در جریان تلاش برای فرار در سال 1954 ، 5 ماه را به همراه دو زندانی دیگر در یک معدن یخ زده سپری کرد .
بلوک اصلی زندان همچنان پابرجاست
در سال 1950 ، کووالیوف 20 ساله به جرم فعالیتهای ضد رژیم شوروی، گناهکار شناخته شد؛ او از جمله میلیونها قربانی این اتهام در دوران وحشت استالینی بود . یه قمه که او از آن برای خرد کردن سبزیجات استفاده میکرد، برای محکوم کردنش کافی بود .
رقصنده با مرگ
او ابتدا به نوریلسک در مدار قطبی روسیه فرستاده شد . اما دست آخر بعد از اینکه نقشهاش برای فرار نزد نگهبانان لو رفت، سر از کولیما درآورد . کولیما یک شبک ۀ مشهور از اردوگاههای کار در شرایط بسیار سخت بود که در شمال ماگادان قرار داشت .
در سال 1954 ، او و دو تن از همبندانش در یک معدن پنهان شدند و آمادۀ شورش مسلحانه میشدند که یک نفر به نگهبانان خبر داد و نگهبانها بدنبالشان آمدند .
کووالیوف در این باره گفت : " معدنچیهایی که آنجا را مثل کف دستشان میشناختند، نگهبانها را همراهی میکردند و ما قادر نبودیم بیش از یک هفته در سرمای آنجا دوام بیاوریم . آنها تمام ورودیها را نرده کشی کردند . ما پنج ماه در تاریکی ماندیم و گرسنگی میکشیدیم . بعد از پنج ماه، کل غذایمان را خورده بودیم و آخرها مجبور بودیم که خرده چوب بجویم ."
انفرادی؛ به کف یخ زده سلول دقت کنید
او میگوید که آنها توانستند از لای زمین یخ زده، راهی به بیرون بکنند و آخر سر " نیمه کور، مثل موش کور " بیرون آمدند . آنها خود را به شهری در آن نزدیکی رساندند، ولی در آنجا دستگیر شدند .
او میگوید که در جریان تنبیهش، نگهبانان یک سگ گلۀ بزرگ را به جانش انداختند . " سگ به سمتم پرید، اما جلوی چکمۀ من محافظ آهنی داشت و با همان با یک لگد سگ را انداختم و بدون درنگ به سمت گردنش جهیدم و گاز سختی از آن گرفتم . صدای تقی شنیدم و سگ قدری لرزید و بعد مرد ."
میلیونها نفر در دورۀ دیکتاتوری استالین از تبعید، قحطی، زندگی اشتراکی اجباری، اعدام و در زندانهای اردوگاهی مردند .
وحشت از او حاصل پاکسازیهای گسترده در حزب کمونیست و نهادهای دولتی نیز بود .
بخششی در کار نیست
کووایلوف در سال 1957 ، وقتی که در دوران آشتی پسااستالین، نیکیتا خروشچف، جانشین استالین، برای زندانیان گولاگ فرمان عفو صادر کرد، از زندان آزاد شد .
او در ماگادان ماند و به عنوان مهندس سیستمهای گرمایش کار کرد . او روز دوشنبه بر اثر سکته در بیمارستان ماگادان درگذشت .
کولیما
به نوشتۀ نشریۀ محلی وسما، " او تا آخرین نفس هرگز از یاد نبرد که اتحاد شوروی با او و میلیونها نفر دیگری که مجبور به تحمل اسارت در اردوگاهها شدند، و بهترین سالهای عمرشان، سلامتشان و زندگیشان را در آنجا از دست دادند، چه کرد . او زمانی به اودسا بازگشت و آنجا با کسانی که او را به زندان انداخته بودند ملاقات نمود . آنها را نبخشید . ستم و شکنجهای که در اردوگاههای کار جریان داشت، به کووالیوف آموخت که خود را زنده نگاه دارد، اما در عین حال انسانیت خود را حفظ کند ."
تصویر پلیس شوروی از کووالیوف؛ او متولد 1930 است
از زندانیان کولیما در دوران استالین، عدۀ بسیار معدودی هنوز زنده هستند . آلیونا کوزلووا، تاریخ نگار روس، میگوید : " من سه تا از آنها را در مسکو میشناسم، و او احتمالاً آخرین آنها در ماگادان بود ."
اما در مجموع حدود چهار میلیون نفر از شهروندان شوروی سابق که زمانی را در زندانهای استالین گذراندهاند، تا امروز زنده هستند .