مردی که با جادوی معماری شهری را زنده کرد
او نه تنها ساکنان آنجا را برای حفظ و نگهداری طبیعت متقاعد کرد بلکه با مقامات نیز به توافق رسید که با سبکهای هنری منحصر به فرد که الهام گرفته از مناظر آتش فشانی بود جاذبههای گردشگری خاصی را ایجاد کند.
کد خبر :
۶۴۷۴۸
بازدید :
۲۹۷۴
فرادید، بهاره سهرابی | مکانهای زیرزمینی که از گدازههای آتشفشان ساخته میشوند معمولا در گذر زمان اگر به آنها رسیدگی نشود نابود میشوند. اما در لا به لای این بی توجهیها مردی در جزایر قناری، از یک قنات مخفی زیر زمین، به عنوان استخری روباز که بسیار زیبا و دیدنی است استفاده کرد.
این مرد"سزار مانریک" است که در دههی ۱۹۶۰ در نیویورک با افرادی مثل "اندی وارهول" و "جکسون پولاک" دیدار کرده و با ایدههای جذابی که در سر داشت به کشور خود بازگشت.
ممکن است به عنوان یک هنرمند معروف شناخته نشود، اما او در حفظ و معرفی جزیره حیرت انگیزش به صنعت گردشگری نقش بسزایی داشته است.او نیم قرن پیش نگرانیهای جهان را در وسعت بخشیدن مناطق توریستی به درستی پیش بینی کرده بود.
"لانزروت" با آب و هوای بهاری و سواحل شنی فوق العاده، بسیار چشم نواز و زیبا بود. اما "منریک" معتقد بود که به زودی زمستان لانزروت از راه میرسد و باید کاری کرد تا این منطقه همچنان زیبا و دیدنی باقی بماند.
منریک در دههای ۱۹۷۰-۸۰ آلودگیها و ویرانیهای جزیره را به دولت هشدار داد و گفت که امکان مرگ همه چیز در اینجا وجود دارد. اما خوب میدانست که با کمی برنامه ریزی و مدیریت همرا با مردم دلسوز میتواند آنچه را که باقی مانده نجات دهد.
"سزار منریک" که نسبت به ویرانی جاذبههای گردشگری در لانزروت معترض بود
از بخت خوب لانزروت، منریک برای نجات جزیره خودش دست به کار شد.او نه تنها ساکنان آنجا را برای حفظ و نگهداری طبیعت متقاعد کرد بلکه با مقامات نیز به توافق رسید که با سبکهای هنری منحصر به فرد که الهام گرفته از مناظر آتش فشانی بود جاذبههای گردشگری خاصی را ایجاد کند.
طبیعت برای همراهی با منریک به آهستگی حرکت میکرد تا زمانی که او پیر و با حادثه تراژدی مرگش در یک تصادف، (۱۹۹۲) همراه شد. اما با گذشت ۲۶ سال هنوز میتوان حضور او را در سرتاسر جزیره احساس کرد. برای اینکه بتوان هنر اصلی منریک را دید باید راه او را دنبال کرد و به کشف و جست وجو پرداخت.
استخر سرد؛ خانه آتش فشانی منریک
نقطه شروع کار منریک همین آتش فشان است که بعدها خانه او شد و در حال حاضر مرکزی است برای پژوهشهای هنری. این داستان به ما میگوید که منریک در لابه لای تونلها و راه زیر زمینی که با گدازهها به وجود آمده بودند توانست درختکاری انجام دهد به طوری که جوانهها از لا به لای حفرهها بیرون میزدند.
بهترین نقاشی طبیعت؛ نقل قول از منریک
او زمین بایری را از یک کشاور نابلد، خریداری کرد و بلافاصله کاشت درختان را زیر حفرهها آغاز و بعدها در همان جا بین سالهای ۱۹۶۸-۱۹۸۸ زندگی کرد.
فضای خنک؛ درختی در مرکز اتاق آرامش جوانه زده است
سبک زندگی و هنر معماری او جهانی شد، به خصوص نوع و طراحی حمامهایی که ساخته و بین مردم محبوب است. استودیوی سابق او اکنون محل نمایش آثار هنری خودش و دیگران است. اما نکتهای که در این قسمت حائز اهمیت است پنجرههایی است که میتوان از پشت آن ساعتها به مناظر اطراف خیره شد بدون لحظهای خستگی.
سبک هفتم؛ آثار منریک دیوار لابی را تزئین کرده است
سزار منریک با طراحی و ساخت این خانه و هتل جادویی مدرن در سواحل شرقی لانزروت اثبات کرد تا چه اندازه به صنعت گردشگری این منطقه و مهمتر از آن حفاظت و نگهداری محیط زیست اهمیت میدهد.با توجه به سبک معماری امروزی، طراحی منریک شاهکار سال ۱۹۷۰ بود. این هتل زیبا در میان سنگهای آتش فشانی تیره و گلهای روشن و درخشان قرار گرفته است.
در مرکز هتل یک باغ سرسبز ساخته شده است
این هتل که ۲۷۰ اتاق دارد برخی موارد توسط طرفداران هنر منریک برای اقامتی چند روزه رزرو میشود.ورودی هتل پوشده شده از گیاهانی است که در طول ۴۰ سال رشد کرده اند. در تقاطعهای جادههای نرم و صاف شنی که معمولا محل عبور دوچرخهسوران است، مجسمههای فلزی متحرک (که توسط هنرمندان در حال حاضر طراحی شده است) دیده میشود. اسباب بازیهای بادی که منریک ساخته احتمالا با توجه به آسیاب بادی که میراث سرزمینهای گرم همراه با وزش باهای شدید است طراحی شده بود.
کلوپ شبانه در آتش فشان؛ " Jameos del Agua" محل مهمانی هاست
رستوران این هتل در واقع صخرهای غول پیکر میان یک گودال است که گدازههای آتش فشان ساخته بودند. در طول روز مکانی است برای صرف ناهار دور از گرمای شدید خورشید و در شب هم جایی برای مهمانیها و دورهمیهای شبانه. بهترین تونلی که گدازههای آتش فشان ساخته اند به غاری منتهی میشود که در آن دریاچهای زیرزمینی وجود دارد (این دریاچه به قدری صاف و زلال است که انگار نور خورشید در آن ذخیره شده) و پشت این غار استخری میان نخلها دیده میشود. این استخر فقط روزها قابل استفاده است، اما شما میتوانید زیبایی آن را در شبهای ۱۹۷۰ تصور کنید.
خیلی سخت میتوان در این منظره زیبا فقط به غذا خوردن فکر و روی آن تمرکز کرد
منریک مردی بود که هیچ منظره زیبایی را از دست نمیداد. او برای خدمت سربازی به کوههای شمالی فرستاده و در آنجا بود که عاشق مناظر لانزروت شد. او در سال ۱۹۷۴ با رویای ساختن یک رستوران در این کوهها به کشور خود بازگشت و نتیجه این شد که یک فضای خنک را که پنجرههایی زیبا آن را احاطه کردند (و مکانی است برای نوشیدن چایی گرم) درسواحل شرقی اقیانوس آرام طراحی کرد. این رستوران امروزه به یک کافه تریا تبدیل شده است، اما هنوز در مراسم و جشن ها، در این منطقه بهترین است.
این آخرین عکس از خانه منریک است
رفتن به شهر لانزروت امروزه بسیار آسان و راههای آن برای همه قابل دسترس است. اما وقتی میخواهی به شهر شمالی هاریا وارد شوی همه چیز یکباره تغییر میکند و کمی سخت میشود. بعد از عبور از جادههای بی سرو صدا، ناگهان وارد مسیری میشوی که پرپیچ و خم است و از کویری پوشیده با کوههای بیابانی میگذرد. درختان نخل و خانههایی با نمای سفید در طول راه به چشم میخورد.
هریا شبیه یک واحه (آبادی) در بیابان است
تقریباً هر چیز که منریک بعد از مرگش به جا گذاشته به خوبی حفظ شده است. حتی کیمونویی عجیب و غریب که به گنجهای آویزان شده و یا ضرادخانهای پر از مهمات جنگی داخل یک حمام که امروزه این قسمت موزهای است که همگان میتوانند از آن دیدن کنند.
اگرچه این مکان امروزه برای همه شناخته شده است، اما تجهیزات و امکانات آن هنوز گیج کننده است. (با توجه به محدودیتهای دهه ۱۹۷۰). وجود یک استخر بزرگ با صندلیهای نارنجی و یک حمام بزرگ و همچنین اتاق پذیرایی و اتاق نشمین، هر بینندهای را متعجب میکند.
استودیوی سزار منریک
بهترین مکان در این جا، خانه باغ (استودیو) منریک است، یک فضای روشن که آمیخته شده با رنگهای گرم و زیبا و گلدانهای سرسبزی که چینش آنها کنارهم، نبوغ او را در طراحی و هنر معماری نشان میدهد.
بافت سبد سنتی با برگهای نخل
"Eulogio Concepcion Perdomo" که کلاهی مسطح، پیش بندی چرم و مچ بند پوشیده، آخرین نفری است که هنوز سبدهای سنتی این منطقه را با برگهای نخل درست میکند. او هنوز حرفهایی را که با منریک زده به یاد میآورد و آخرین فردی است که منریک را قبل از آن سفر شوم، زنده دیده است.
دریاچه آینهای زیرزمینی یکی از برجستهترین مناظر توریستی در "La Cueva"
گدازههای آتش فشانی این غارهای زیبا را به وجود آورده است و دریاچههای آینهای آن در نگاه اول چشم هر بینندهای را خیره میکند. این غارها ربطی به طراحی و معماری منریک ندارند، اما در ادامهی کار با ارزش او هنرمند دیگری به نام "Jesús Soto" ترکیبی از نور و صدا را در این غارها برای جذب توریست و زیباتر کردن هر بیشتر این منطقه جاگذاری کرد.
رانندگی در مسیرهای صاف و بدون پیچ و خم لنزروت بسیار لذت بخش است. اگرچه اکثر افراد سعی میکنند دوچرخه سواری کنند و حدود یک سال است که این جزیره مکانی است برای تمرین دوچرخه سواران حرفهای و آماتور. اگر از دوچرخه سواری خسته شدید و محلی برای استراحت خواستید در بین راه رستورانی است که با غذاهای محلی از گردشگران پذیرایی میکند.
باغهای کاکتوس لانزروت
یک دیگر از شاهکارهای منریک فضایی است که در آن گونههای مختلف کاکتوس از جزایر قناری و دیگر نقاط جهان کاشته شده است. این سرزمین سبز عجیب و غریب، پوشش گیاهی زیبایی است که منریک برای مردم و دوستداران محیط زیست به جا گذاشت. دکتر"Seuss " با الهام از کار منریک تلاش میکند که باغ کاکتوس را گسترش دهد و آن را به یکی از جاذبههای تکرار نشدنی گردشگری جهان تبدیل کند.
این باغ منبعی از گونههای مختلف گیاهی در دنیا است
در بالای این باغ یک آسیاب بادی سنتی به چشم میخورد. این مکان یک جادوی واقعی است، یک منظره فوق العاده زیبا در نگاه گردشگران و این نه تنها هنر منریک بلکه هنر اعتماد مسئولین به کار او و پولی که صرف ساخت این مکان شد است. جایی که دنیا مثل آن را سالیان سال نخواهد دید.
جادهای که منریک در میان پیچ و تابهای پارک ملی تیمانفایا طراحی کرده است
بهترین راه تجربه سفر به این منطقه این است که با ماشین و یا با تورهای مسافرتی از پارک ملی تیمانفایا گردش خود را شروع کنید. (آتش فشان حدود ۳۰۰ سال پیش آن را به وجود آورده است و در گذر زمان کمی تغییر کرده است.). این منطقه تقریبا دو دهه پس از مرگ منریک به روی مردم باز شد، اما موزه آبی که در این شهر وجود دارد کارمنریک نیست بلکه اثر هنرمند مجسمه ساز انگلیسی به نام جیسون تیلور و در جهت تکمیل کار سزارمنریک است که توانست شهری را با هنر و فکر جسورانه خود از ویرانی نجات دهد.
منبع: سی ان ان
ترجمه: فرادید
۰