اگر نباشند بسیاری از داستان‌ها ناگفته می‌ماند!
کلیشه ها هیچ گاه ترس ها، نگرانی ها و دوراهی های اخلاقی و درد و رنج ناشی از تنهایی عکاسان جنگ را نشان نمی دهند.
کد خبر :
۶۶۸۳۲
بازدید :
۱۸۸۲
فرادید | کلیشه عکاسان جنگ در هالیوود این گونه است: مردانی عضلانی و سخت، با یک دستمال گردن که مدام از جبهه‌ای به جبهه دیگر منتقل می‌شوند و تنهایی رفیق شفیقشان است.
اما کلیشه‌ها هیچ گاه ترس‌ها، نگرانی‌ها و دوراهی‌های اخلاقی و درد و رنج ناشی از تنهایی عکاسان جنگ را نشان نمی‌دهند. این کلیشه‌های سینمایی، کلیشه‌های واقعی زندگی یک عکاس جنگ شامل فروریختن و شکستن را می‌پوشانند.
در این میان یک روانکاو به نام دکتر آنتونی فاینستین در کتابی با عنوان «شلیک جنگ» به پیچیدگی‌های زندگی شخصی و کاری ۱۸ عکاس جنگی شامل دان مک کولین، تیم هترینگتون و کورین دوفکا پرداخته و تلاش کرده انگیزه‌ها، زخم‌ها، و از همه مهمتر مقاومت این افراد را مطالعه کند.
فاینستاین می‌گوید: «برخلاف سربازان، عکاسان برای مواجه با خشونت آموزش نمی‌بینند، با این حال شانس زنده ماندن آن‌ها در میدان‌های نبرد بیشتر است. آن‌ها بار‌ها به محل جنگ باز می‌گردند، زیرا همگی می‌دانند آمار دقیق تلفات به کار آن‌ها بستگی دارد.»
دکتر فاینستاین پیش از این نیز کتابی با نام «روزنامه نگاران زیر آتش: تبعات روانی پوشش جنگ» را به نگارش درآورده بود. اشتیاق او برای نوشتن چنین کتاب‌هایی از شرکت او در جنگ نشات گرفته است. کتاب او مبنای فیلم «زیر آتش» قرار گرفت.
حرفه‌ی عکاسی جنگ به صورت سنتی، حرفه‌ای متعلق به مردان سفید پوست غربی تلقی می‌شده به همین علت کمتر افراد درگیر در این حرفه به صحبت کردن درباره وضعیت روانی شان ترغیب شده‌اند.
خبرنگاران حوزه جنگ باید در کمترین زمان آنچه که قربانیان حوادث و جنگ متحمل می‌شوند را گزارش دهند. آن‌ها جزو نخستین کسانی هستند که به مناطق جنگی اعزام می‌شوند. یکی از این عکاسان به نام سانتیاگو لیون که در جنگ بوسنی خدمت کرده می‌گوید هزاران نفر از همکارانش در این جنگ کشته شده‌اند.
دکتر فاینستین می‌گوید از دست دادن رفیق، همکار و شغل در میان این صنف بسیار بالاست. او می‌گوید این شغل در رده پراسترس‌ترین و پرخطرترین شغل‌های دنیا قرار دارد.
با این حال بسیاری از افراد هنوز به این حرفه گرایش دارند و شاید مهمترین دلیل آن این است: عکاسان که نباشند بسیاری از داستان ها ناگفته می‌ماند.
در ادامه برخی از عکس های ماندگار عکاسان که مربوط به فجایع و جنگ است را مرور می کنیم:
یکی از واحدهای شبه نظامی صربستان (گارد داوطلب صرب) به نام ببرهای آرکان که مسئول کشتن هزاران نفر در جنگ بوسنی اعلام شد و در 31 مارس سال 1992 غیرنظامیان مسلمان در بیه لینا را قتل عام کرد. عکاس ران هویو
یک زوج در ویرانه های بعد از زلزله هاییتی در سال 2010 قدم می زنند.عکاس کارول کوزی
دختران آلبانیایی خوشحال از پایان جنگ. عکاس الکساندر بولات
پناهندگان کرد عراقی در مرز عراق-ترکیه سال 1992. آن ها تلاش می کنند تکه نانی که توسط نیروهای امدادرسان توزیع می شود را به دست آورند. عکاس یونس بهراکیس
پرستار و کودک. عکاس پیتر موگابه سال 1956
یک کمپ پناهندگان رواندایی در تانزانیا سال 1994. عکاس سباستیا سالگادو
۰
