دنیل داوری؛ دروازهبانی که میخواست شماره یک باشد
داوری در نهایت بعد از صعود تیم ملی ایران به جام جهانی به اردوی تیم ملی ملحق شد. تصور همه این بود که سنگربان شماره یک تیم ملی در جام جهانی یک «تازهوارد» است که قرار است دروازه ایران را بیمه کند.
کد خبر :
۷۷۲۶۷
بازدید :
۵۶۳۵
سپهر خرمی | «دنیل داوری کجاست؟» شاید برای هواداران فوتبال و نسلجدیدیها که در سن نوجوانی بهشدت پیگیر فوتبال هستند این نام چندان آشنا نباشد و شاید حتی باور نکنند که دنیل، دروازهبان ایرانی - آلمانی، تا همین شش سال پیش شانس اصلی قرارگرفتن درون دروازه تیم ملی ایران برای جام جهانی ۲۰۱۴ بود.
بااینحال الان شاید خود داوری بتواند بگوید که چه شد که پیراهن تیم ملی ایران را که با آنهمه سروصدا به دست آورده بود بعد از گذشت تنها چهار مسابقه به راحتی از دست داد و حتی نتوانست به سبک نیما نکیسا یک مسابقه درون دروازه بایستد؛ در شرایطی که رقبای خیلی قدرتمندی هم برای خود نمیدید.
تأکید کیروش بر حضور دنیل؛ دلیل خداحافظی رحمتی؟
مسابقات انتخابی جام جهانی ۲۰۱۴ در حال پیگیری بود که شایعه دعوت کارلوس کیروش از دنیل داوری برای پوشیدن پیراهن شماره یک تیم ملی ایران مطرح شد. همزمان سیدمهدی رحمتی در ورزشگاه آزادی با اشتباهی که داشت، دروازهاش مقابل تیم ملی ازبکستان باز شد تا شانس ایران برای صعود کاهش پیدا کند.
بعد از آن مسابقه بود که انتقادات نسبت به سنگربان شماره یک استقلال و تیم ملی ایران افزایش پیدا کرد، اما در کمال شگفتی، رحمتی اعلام کرد دیگر برای تیم ملی ایران بازی نخواهد کرد و موقتا از تیم ملی کنارهگیری میکند. در همان زمان برخی رسانهها از دلخوری رحمتی نسبت به انتشار اخباری مبنیبر دعوت و حضور دنیل داوری به تیم ملی ایران نوشتند؛ از اینکه رحمتی این احتمال را داده که قرار است بعد از صعود ایران به جام جهانی، دروازهبان ایرانی- آلمانی جای او را بگیرد.
درواقع برای رحمتی چنین موضوعی سنگین بود که طی سالها همیشه در درون دروازه بیرقیب بوده، اما یکباره و در آستانه جام جهانی، کادر فنی به دنبال حضور یک دروازهبان دیگر درون دروازه است. البته این شایعه هیچگاه از سوی دروازهبان فعلی شهر خودرو تأیید نشد، ولی کیروش هم دیگر حاضر نشد او را به تیم ملی ایران دعوت کند، حتی با وجود ابراز پشیمانی در برنامه شبکه ۲ توسط سید.
آخرین صحبتهای کیروش درباره خداحافظی رحمتی نشان میدهد که بازگشتی برای او وجود نداشت: «اگر رحمتی به دلیل شخصی از تیم ملی کنار رفته علتش را نمیدانم، اما برای تصمیم او احترام قائلم و دیگر او را به تیم ملی دعوت نمیکنم، چراکه تیم ملی ایران جای نقزنها نیست». بعد از رفتن رحمتی، رحمان احمدی تبدیل به سنگربان شماره یک ایران شد، اما دنیل داوری نیز با مصاحبههایی که انجام میداد پذیرفته بود برای تیم ملی ایران بازی کند.
او که از پدری ایرانی و مادری آلمانی- لهستانی بود، میتوانست از بین سه تیم ملی ایران، آلمان و لهستان یکی را انتخاب کند که خودش در گفتگو با سایت دویچهوله گفت: «ایران بخش بزرگی از قلب من است، پس میخواهم با تمام علاقه و احساسم برای تیم ملی ایران به میدان بروم».
داوری در نهایت بعد از صعود تیم ملی ایران به جام جهانی به اردوی تیم ملی ملحق شد. تصور همه این بود که سنگربان شماره یک تیم ملی در جام جهانی یک «تازهوارد» است که قرار است دروازه ایران را بیمه کند.
داوری که در آن زمان سنگربان شماره یک تیمش؛ یعنی اینتراخت برانشوایگ در دسته دو بوندسلیگا بود، روزهای خوبی را در آلمان سپری میکرد. او در پایان هفته بیستوسوم ۱۱ بار کلینشیت کرده بود که آمار فوقالعادهای برای او محسوب میشد. در نهایت با درخشش دنیل، تیم برانشوایگ به بوندسلیگا ۱ صعود کرد تا دنیل تجربه بازی مقابل تیمهای بزرگی مانند دورتموند، بایرنمونیخ، شالکه و ... را نیز به دست بیاورد.
نه رحمتی فیکس شد، نه دنیل
دروازهبان فیکس اینتراخت برانشوایگ که با کلینشیتهای خود نقش بسزایی در صعود تیمش به بوندسلیگا ۱ داشت، حالا رقیب اصلی خود را هم در تیم ملی ایران نداشت. او به اردوی ایران اضافه و با استقبال گرم بازیکنان نیز روبهرو شد که خودش در اولین مصاحبه تلویزیونی اعلام کرد از برخورد گرم بازیکنان تیم ملی سورپرایز شده است.
دنیل به مرور در مسابقات دوستانه توسط کارلوس کیروش تست میشد، اما عملکرد ضعیف او در مسابقات تدارکاتی، بهخصوص در دیدار گینه در ورزشگاه آزادی که روی دو گل دریافتی اشتباه فاحشی داشت، تردیدها را نسبت به حضور او در جام جهانی ۲۰۱۴ افزایش داد. همان سالها عنوان میشد که دنیل، بازی با پای قدرتمندی دارد، اما در واکنشها و بازگشتها آنطور که باید قوی و سریع عمل نمیکند.
در هر صورت، اما او با تیم ملی در کنار رحمان احمدی و علیرضا حقیقی به برزیل رفت تا همچنان از شانس بالایی برای ایستادن درون دروازه برخوردار باشد. اکثر دوربینها، عکاسهای خبری پیرامون دنیل بودند تا او به اولین دروازهبان دوملیتی تاریخ فوتبال ایران در جام جهانی تبدیل شود.
روز مسابقه با نیجریه، اما کیروش همه را سورپرایز کرد و علیرضا حقیقی یکباره سنگربان شماره یک ایران شد. او در دیدار با نیجریه و آرژانتین عملکرد کمنقصی داشت و در دیدار با بوسنی، اما آنطور که باید خوب نبود. در هر صورت دنیل به مرور از تیم ملی ایران دور شد و بعد از پایان مسابقات جام جهانی، در اردوی اول به دلیل تداخل تمرینات تیم باشگاهیاش به ایران نیامد، اما در اردوی دوم طبق گفته خودش، با صلاحدید کادر فنی به تیم ملی دعوت نشد.
سیدمهدی رحمتی که احتمال میداد دنیل جای او را در تیم ملی خواهد گرفت و خداحافظیای رسمی را بابت چنین موضوعی انجام داد، درواقع سرنوشت را برای علیرضا حقیقی تغییر داد؛ دروازهبانی که تقریبا هیچ شانسی برای حضور ثابت در جام جهانی نداشت، اما با ضعف دنیل و خداحافظی رحمتی توانست سه مسابقه در جام جهانی را تجربه کند و به تاریخ بپیوندد.
حضور در ایران؛ علت اصلی افول دنیل؟
خیلیها عقیده دارند دوملیتیهای ایرانی- آلمانی که تیم ملی ایران را انتخاب میکنند عاقبتبهخیر نمیشوند و درواقع توسط ژرمنها طرد میشوند. نمونهاش فریدون زندی، شماره ۱۰ و ثابت تیم کایزرسلاترن آلمان که بعد از پذیرش حضور در تیم ملی ایران یکباره در تیمش تبدیل به بازیکن نیمکتنشین شد و تیمهای آلمانی دیگر هم حاضر نشدند او را به خدمت بگیرند تا در نهایت سر از لیگ ایران، قبرس و قطر دربیاورد و آنطور که باید نتوانست خودش را نشان دهد.
اشکان دژاگه نیز دیگر بازیکن ایرانی - آلمانی است که هرچند حضور متفاوت و موفقیتآمیزی در تیم ملی ایران داشت، اما در هر صورت آن گذشته سابق خود را نتوانست ادامه دهد. دنیل داوری، اما مورد عجیبی است که روزهای پرفروغی را در بوندسلیگا ۱ و ۲ پشتسر میگذاشت، اما یکباره در یک بازه زمانی ششساله تبدیل به دروازهبان شماره ۲ و ۳ تیمهایش (در سوئیس و آلمان) شد.
خودش البته چنین موضوعی را در گفتگو با ورزش سه به نوعی تأیید میکند که بعد از حضور در ایران، محبوبیت سابقش در آلمان را از دست داده است: «من زمانی که در باشگاه اینتراخت برانشوایگ بازی میکردم بازیکن محبوبی بودم. حتی وقتی که برای خرید به شهر میرفتم، همه از من امضا میگرفتند و مردم برخورد بسیار خوبی با من داشتند، ولی زمانی که برای بازی به تیم ملی ایران آمدم، برخوردها با من تغییر کرد و به همین دلیل روحیه من خراب شد، بعد هم که من قراردادم را با برانشوایگ تمدید نکردم.
همه اینها باعث شد در اردوی تیم ملی نتوانم عملکرد همیشگیام را داشته باشم»؛ که هیچگاه از سوی کادر فنی و شخص کارلوس کیروش اعلام نشد که خطخوردن همیشگی داوری صرفا بهخاطر همان مسابقه با گینه بود یا مسئله دیگری دخیل بود؟ هرچند خودش بعدها فاش کرد به دلیل بحرانهای روحیای که در زندگی شخصی داشت، نتوانست عملکرد خوبی را در تیم ملی از خود به نمایش بگذارد.
عرش به فرش یا بازگشت به فوتبال؟
داوری که در برانشوایگ، ۹۲ مسابقه درون دروازه ایستاده بود، از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۹ فقط ۲۶ بار، آن هم بهعنوان دروازهبان ذخیره برای تیمهای دویسبورگ، گراسهاپر سوئیس و آرمینیا بیلهفلد به میدان رفت. او حالا با تیم روت هایساوبرهاوزن قرارداد بسته که در لیگ دسته ۴ بوندسلیگا حضور دارد و البته از شانس نسبتا خوبی برای صعود به دسته سوم از ایالت غرب آلمان برخوردار است.
فاصله ۹ امتیازی این تیم با صدرنشین گروه، آن هم در پایان هفته بیستویکم امیدواری را برای یاران داوری زنده نگه داشته تا بتوانند یک رده صعود داشته باشند. داوری که روزگاری با حضور در برج میلاد، از آرزویش برای حضور ثابت در تیم ملی ایران گفته بود، قطعا تصور نمیکرد که تمام رؤیایش بعد از چهار مسابقه از بین برود؛ حالا او اگر روحیه آلمانی را همچنان داشته باشد، پس میتواند «بازگشت باشکوهی داشته باشد».
۰