تصاویر/ ساگین، روستایی مرمرین
«ما با تنفس غبار مرمر بزرگ میشویم. ما از غبار سنگ مرمر به عنوان خمیر دندان، پودر صابون و رژ لب استفاده میکنیم.» «من باور دارم تا زمانی که بمیرم ما همچنان در این روستا سنگ مرمر خواهیم داشت. هرجایی را میکنید، سنگ مرمر استخراج میشود.»
کد خبر :
۸۲۳۸۴
بازدید :
۱۴۲۰۲
فرادید | هنرمندانِ روستای ساگیان در میانمار نسل اندرنسل زندگی خود را از طریق تراشیدن مرمر گذراندهاند، اما برخی نگران غباری هستند که روستا را همچون ردایی از مه پوشانده است. غبار سفیدرنگی که بیشتر مساحت این روستا در شمال میانمار را فراگرفته، بر سر و روی چین وین، هنرمند مجسمهسازی که روی یک مجمسه نیمهکارۀ بودا خم شده است نیز دیده میشود.
او میگوید: «ما با تراشیدنِ بودا متبرک شدهایم». کارگاه مجسمهسازی او در میان هفت تپه سفیدرنگ قرار گرفته که سنگ مرمر روستای ساگین که به زبان برمهای به معنی «مرمر» است را تأمین میکنند.
نسلهاست که هنرمندان در این بخش از میانمار که اکثر جمعیت آن را بوداییها تشکیل میدهند از طریق تراشیدن مجسمههای غولپیکر بودا که به شهرهای اطراف یا به کشورهای همسایه مثل چین و تایلند صادر میشود، زندگی خود را میچرخانند.
بسیاری از جمعیت هزاراننفری این روستا زندگیِ متوسطی دارند که از طریق استخراج سنگ مرمر از معادن و تراشیدن آنها و صادر کردنشان تأمین میشود.
سنگ مرمر برمهای که از رنگ سفید خالص تا رنگ آبی متمایل به خاکستری است به دلیل بافت منحصربهفرد و سختیِ بالا بسیار ارزشمند است. یک سنگ مرمر ۴۵تنی را میتوان تا ۴۰۰۰۰ دلار فروخت.
در روستای ساگیان غبار سنگ مرمر برای بسیاری از کارهای روزمره از شستن دندانها تا لباسها استفاده میشود. چین وین که ۳۵ سال دارد و از ۱۱ سالگی مشغول سنگتراشی است میگوید: «ما با تنفس غبار مرمر بزرگ میشویم. ما از غبار سنگ مرمر به عنوان خمیر دندان، پودر صابون و رژ لب استفاده میکنیم.»
در گذشته سنگ را با قلم به صورت دستی تراش میدادند. اکنون بیشتر کار توسط ماشین انجام میشود. میا لی، ۲۵ ساله، که در خانهای تزئین شده با بامبوی خشکشده و سنگفرشی از ذرات مرمر زندگی میکند، میگوید: «من در این روستا متولد شدم و این کاریست که ما نسلها انجامش دادهایم: مردان سنگتراشی میکنند و زنان در معادن مرمر کار میکنند یا مجسمههای سنگ مرمر را برق میاندازند.»
او سالهاست که صبح زود به معدن سنگ مرمر میرود و تا غروب آفتا تکههای سنگ مرمر را روی سرش میگذارد و حمل میکند. او بابت این کار روزی ۳.۵۰ دلار درآمد دارد.
او میگوید: «اگر میتوانستم روستا را ترک میکردم و در شهر مشغول کار میشدم» و میافزاید که زندگی بهتری برای دخترش میخواهد.
برخی نگرانند غبار سنگ که روستا را در خود فرو برده آنها را بیمار کند. تنفس غبار سنگ مرمر با بیماریهایی مانند بیماریهای شدید ریوی و سیلیکازدگی مرتبط است که میتوانند مرگبار باشند.
تعداد اندکی از کارگران ماسک میزنند یا لباسهای محافظتی میپوشند و بسیاری سرفهها خشک میکنند که البته میگویند سرفهها میتواند ناشی از دود سیگار هم باشد.
کای چاینگ، صاحب یک کارگاه سنگتراشی، میگوید: «بسیاری از کارگران بسیار فقرتر از آنند که نگران سلامتیشان باشند. من فکر میکنم غبار سنگ مرمر خطرناک است، اما بیشتر مردم اینجا فقط میتوانند بر بقای خود تمرکز کنند نه بر مراقبتهای بهداشتی.»
نگرانی بزرگتر اثر ویروس جدید کروناست که سال گذشته از چین آغاز شد و از آنجا به سراسر جهان گسترش یافت. اکنون بیش از ۱۰.۴ میلیون نفر گرفتار ویروس کرونا هستند.
میانمار تاکنون ۲۹۹ مورد ابتلا و ۶ مرگ ناشی از ویروس کرونا را گزارش کرده است، اما تجارت با چین که مجسمههای سنگ مرمر از ساگیان میخرد، بسیار آسیب دیده است.
بسته شدن مرز دو کشور به این معنی است که چاینگ، ۴۹ ساله، نمیتواند اقلام خود را صادر کند. او میگوید: «کلی محصول آماده داریم که بی استفاده روی زمین ماندهاند. نتوانستهام آنها را به جایی صادر کنم. خریداران نیز دیگر نمیآیند.»
اما او معتقد است که برخی چیزها در ساگیان همیشگی خواهد بود.«من باور دارم تا زمانی که بمیرم ما همچنان در این روستا سنگ مرمر خواهیم داشت. هرجایی را میکنید، سنگ مرمر استخراج میشود.»
۰