فیلم "جمشیدیه"؛ شعار با زبان دیالوگ

مائده کاشیان | فیلم «جمشیدیه» به کارگردانی یلدا جبلی از آثاری است که اولین بار در سی‌وهفتمین جشنواره فجر رونمایی شد، اما فرصت اکران آن فراهم نشده بود، تا این که از سه‌شنبه هفته گذشته اکران آنلاین خود را آغاز کرده است.

سارا بهرامی، حامد کمیلی، پانته‌آ پناهی‌ها و سعید چنگیزیان در این فیلم ایفای نقش کرده‌اند. به بهانه اکران «جمشیدیه» یکی از آخرین بازمانده‌های جشنواره سی‌وهفتم فجر، نگاهی به این اثر داشته‌ایم.

یک دغدغه مهم و قابل احترام
فیلم «جمشیدیه» موضوع بسیار مهمی دارد که چه در جامعه و چه در فضای مجازی، دغدغه بسیاری از افراد است. قصه کلی فیلم درباره فحاشی، خشونت کلامی و دعوا‌های خیابانی به ظاهر ساده است و به واسطه قصه خود این موضوعات را نقد می‌کند.

تا به حال آثار زیادی به خشونت پرداخته‌اند، اما «جمشیدیه» بیشتر روی مسئله خشونت کلامی از جنس فحش‌های ناموسی و تبعات آن تاکید دارد بنابراین فارغ از کیفیت فیلم و نوع پرداخت آن، این اثر حرف و دغدغه بسیار مهمی دارد که قابل احترام است و پرداختن به آن اتفاق خوبی محسوب می‌شود.

با این حال بخشی از سوژه فیلم به بحث احساس مسئولیت و عذاب وجدان می‌پردازد که پیشتر در آثاری، چون «بدون تاریخ بدون امضا» به خوبی به آن پرداخته شده بود.

هرچند که به طور کلی قصه «جمشیدیه» تفاوت‌هایی با داستان فیلم جلیلوند دارد، اما شخصیت اصلی آن یعنی «ترانه» با بازی سارا بهرامی در موقعیت مشابهی با وضعیت «کاوه» در «بدون تاریخ بدون امضا» قرار می‌گیرد و جنگ درونی این شخصیت با خودش، کاملا فیلم جلیلوند را در ذهن مخاطب تداعی می‌کند. به طور کلی «جمشیدیه» نتوانسته پرداخت تازه‌ای از موضوع تکراری خود داشته باشد و قصه آن ظرفیت کافی برای یک فیلم بلند را ندارد.

شعار دادن با دیالوگ
گفتیم فیلم حرف خوب و محترمی دارد، اما این حرف و پیام را به خوبی به مخاطب منتقل نمی‌کند. اواخر فیلم شخصیت اصلی قصه یعنی «ترانه» در موقعیت خاصی قرار می‌گیرد و با دیالوگ‌های کاملا مستقیم و شعاری، در نقد خشونت کلامی، فحاشی و جامعه خشمگین، صحبت می‌کند.

حرف‌های ترانه شباهت زیادی به دیالوگ‌های یک فیلم سینمایی ندارد و مانند پیا‌م‌های اخلاقی و بیانیه است. نه تنها این شخصیت بلکه شخصیت «امیر» با بازی حامد کمیلی نیز دست کمی از او ندارد و این شخصیت هم با دیالوگ‌هایی که می‌گوید، پیام‌ها و نقد‌های فیلم را برای مخاطب مطرح می‌کند. یکی از نقاط ضعف فیلم که به آن لطمه زده، همین موضوع است.

حضور متفاوت سارا بهرامی
سارا بهرامی و حامد کمیلی که پیش از این در فیلم «ایتالیا ایتالیا» ساخته کاوه صباغ‌زاده، در نقش زوج دیده شده بودند، در این فیلم نیز به عنوان زوج حضور دارند و نقش‌های متفاوتی را نسبت به آن فیلم بازی کرده‌اند.

سارا بهرامی به تازگی در آخرین فیلم‌های خود مانند «سرکوب»، «لتیان» و سریال «کرگدن» نقش دختری شاد، سرزنده و برون‌گرا را ایفا و با این شخصیت خودش را تکرار کرده بود، اما در «جمشیدیه» جز بخش ابتدایی فیلم، حضور نسبتا متفاوت‌تری داشته.

او در این فیلم نقش زنی را که تحت تاثیر اتفاقاتی دچار استرس، اضطراب و ترس شده و روانش آسیب دیده به خوبی بازی کرده و حضور تاثیرگذاری در فیلم داشته است. بازی پانته‌آ پناهی‌ها نیز جزو معدود بازی‌های خوب فیلم است و حامد کمیلی هم نقش‌آفرینی متوسطی از خود به نمایش گذاشته است.

انتخاب نامناسب ۲ کارگردان
یکی از نکات عجیب «جمشیدیه»، حضور دو کارگردان در مقام بازیگر در این فیلم است. کیومرث پوراحمد و بهرام عظیمی در اولین تجربه خود در زمینه بازیگری، در «جمشیدیه» ایفای نقش کرده‌اند و در همان حضور کوتاه خود تاثیر منفی بر فیلم داشته‌اند.

کیومرث پوراحمد در نقش پدر «امیر» حضور کاملا ناامیدکننده‌ای دارد و بازی او به عنوان پدری که پسر و عروس اش دچار مشکل بزرگی شده‌اند، اصلا باورپذیر نیست. بهرام عظیمی نیز که در این فیلم نقش قاضی را برعهده داشته، انتخاب بسیار نامناسبی برای این نقش بوده و نتوانسته جدیت و ابهت شخصیت قاضی را به خوبی نشان دهد.

هر دو نقش می‌توانستند به بازیگران حرفه‌ای واگذار شوند و معلوم نیست علت انتخاب این دو کارگردان چه بوده است. یکی دیگر از انتخاب‌های نامناسب نیز مربوط به ستاره پسیانی در نقش دختر حدود ۲۰ ساله در آستانه آزمون کنکور است.

منبع: روزنامه خراسان