Faradeed

آن زمان مادر و دختر هرگز فکرش را هم نمی‌کردند که باندی چه جرائم هولناکی انجام داده و سرنوشتش چگونه رقم خواهد خورد. باندی در روز ۲۴ ژانویه سالِ ۱۹۸۹ به خاطر قتل حداقل ۳۶ زن در ایالات مختلف آمریکا با صندلیِ الکتریکی اعدام می‌شود.

بر طبق تحلیل های روان شناختی که از ۳۷ رئیس جمهور آمریکا شامل آدامز، روزولت و ویلسون به دست آمده است، آن‌ها از مشکلات جدی روانی رنج می‌بردند. بیماری روانی همواره با انگ همراه بوده است، اما برخی کارشناسان باور دارند، موفقیت رئیس جمهور‌های آمریکا در دست یابی به‌ این مقام تا حدی مدیون همین بیماری‌ها بوده است. لیندون بی جانسون در حالی که در مستراح مشغول اجابت مزاج بود، زیردستانش را صدا می‌کرد تا متن سخنرانی اش را که در همان حال بیان می‌کرد بنویسند، و با این کار آن‌ها را هم تحقیر می‌کرد.

زنانِ داعشی همه را از کشیدنِ سیگار منع می‌کردند، اما خودشان سیگار می‌کشیدند. مشروب را منع می‌کردند، اما خودشان مشروب می‌خوردند. برای آن‌ها اشکالی نداشت، اما برای بقیه گناه محسوب می‌شد. آن‌هایی که جرمشان سنگین نبود را به به اصطلاح «زامبی‌ها یا گازگیرندگان» می‌سپردند. یکی از آخرین چیز‌هایی که آن‌ها از زنان می‌خواستند، پوشیدنِ کمربند انتحاری بود؛ و بسیاری از زنان برای آن داوطلب می‌شدند. همسرم از من و همسر دیگرش نیز درخواست کرد کمربند انتحاری ببندیم. همه این‌ها فقط به این خاطر بود که داعش بتواند لباس‌های وارداتی خودش را بفروشد.

این پژوهش نشان داد، مانترا‌هایی (به معنی دعا یا ورد) با مضامینی از این قبیل که «من نهایت تلاشم را خواهم کرد»، سر جلسه امتحانی مانند ریاضی، باعثِ ارتقاء نمراتِ برخی از دانش‌آموزان می‌شود.

در حدود ۷۰ درصد از ساکنان اردوگاه موریا در جزیره لسبوس در یونان از کشور افغانستان، ۱۳ درصد از سوریه و ۴ درصد از کشور‌های آفریقایی هستند. «تعداد کودکانی که در اردوگاه لسبوس دست به خودزنی می‌زنند رو به افزایش است، این کودکان به روانپزشکان گفته‌اند می‌خواهند بمیرند.»

خانواده نازو پذیرشِ جنازه دخترشان را کسر شأن می‌دانستند، برای همین جسد در گورستان پلیس در پیشاور دفن شد. اما خانواده وقتی که زمانِ دریافتِ خون‌بها فرا رسید، احساس کردند که نازو دخترشان است. آن‌ها در ازای بخشیدنِ قاتلانِ نازو از آن‌ها خون‌بها دریافت کردند.

«ماما مجبور شد با دندان بند ناف را ببرد. مردم می‌گفتند اینکه من نمردم و زنده ماندم فقط معجزه روز کریسمس بوده است.» اکثر پناهجویان فکر می‌کردند فقط برای چند روز شبه جزیره را ترک می‌کنند و حداکثر تا چند هفته دیگر باز خواهند گشت. برنامه این بود که برگردند. اما هیچ‌کدامشان هرگز بازنگشتند.

تصاویری از مردمِ کُرووایی که در پاپوآی غربی در اندونزی زندگی می‌کنند، مردانِ تقریباً برهنه را در حالی نشان می‌دهد که از حشرات تغذیه می‌کنند و خانه‌های بدویِ درختی‌شان را تعمیر می‌کنند.

توالت فرنگیِ (فواره، چشمه یا گلدان ادرار) مارسل دوشان یک قرن پیش ثابت کرد آثار هنریِ جنجالی ارزش خود را از گفتگو‌هایی – یا تبلیغاتی – که تولید می‌کنند به دست می‌آورند؛ نه از مجموعِ موادی که آن‌ها را تشکیل داده‌اند.

سربازان از ۱۲ کشور متفاوت شامل اروگوئه، شیلی، آرژانتین، کانادا و فرانسه زنانِ محلی در هائیتی را باردار کرده‌اند. «یافتن آمار دقیقِ بچه‌های هائیتیایی که پدرانشان دیده‌بانان صلح سازمان ملل هستند، ناممکن است،اما «محققان و مسئولان سازمان‌های غیردولتی بر سر حداقل ۱۰۰ کودک توافق دارند.»

حتی کسانی که هنوز به سبکِ اینفلوئنسر‌ها زندگی می‌کنند، از موقعیت خود رضایت کامل ندارند و گاهی تا مرز حذف حساب خود پیش می‌روند.

به ساکنانِ شهر ۴۰ گفته شده بود که آن‌ها «سپرِ هسته‌ای و نجات‌دهندگانِ جهان هستند»، و ایکه هر فردی در بیرون از شهر دشمن است. درحالیکه بسیاری از جمعیتِ شوروی از قحطی رنج می‌بردند و در فقرِ مطلق زندگی می‌کردند، مسئولان برای ساکنان شهر اوزرسک یک بهشت بنا کرده بودند و هرآنچه نماد تجمل و دارایی بود در این شهر پیدا می‌شد.

ساده‌اش کنیم، بنا‌بر تفکر آنتی-ناتالیستی خلق یا نابودی زندگی نیازمند رضایت فردی است که بناست متولد شود یا بمیرد. مفهوم رضایت در اینجا به‌طور معکوس هم کار می‌کند. مشکلِ آن دگمه قرمزی که با فشار‌دادنش جهان به پایان می‌رسد این است که بسیاری از زندگی لذت می‌برند و همگان رضایت نمی‌دهند که تمام زندگی یکباره نابود شود. کرک و بسیاری از آنتی-ناتالیست‌ها می‌خواهند مردم با رضایت خودشان به‌دنیا‌آوردن انسان‌های دیگر را متوقف کنند. «به‌وضوح برخی از ما نسبت به سایرین بیشتر مصرف می‌کنیم. یک خانواده ۱۲ نفره در بوروندی از یک خانواده ۳ نفره در تگزاس کمتر مصرف می‌کند.»

«هرجایی که یک دیوار هست، مردم تلاش می‌کنند از آن عبور کنند.» یا یوآخیم بهتر است بگوید، تلاش می‌کنند از زیر آن عبور کنند.

این زنِ انگلیسی که دِبی نام دارد می‌گوید احساس می‌کند بدنش را طی اعمالِ جراحی تغییر جنسیت «مُثله» کرده است. دِبی که زن متولد شده بود، بعد از تماشای یک قسمت از یک برنامه تلویزیونی که در دهه ۹۰ میلادی از تلویزیون پخش می‌شد، تصمیم گرفت تغییر جنسیت دهد. در این برنامه تلویزیونی با نام «کیلروی» مجری با زنانی که مرد شده بودند، مصاحبه می‌کرد.