شیما نیاورانی که متولد ۱۶ تیرماه ۱۳۶۴ در تهران است، پس از مهاجرت به سوئد، فعالیت هنری خود را آغاز کرد. او در دوران فعالیت حرفهای خود در حوزه تئاتر، در صحنههای تئاتر مشهوری همچون دراماتن، استکهلم استادستر، استیکره سودرا، رادیوتیرن، ریکستر تئاتر اجرا کرده است. او از زمان اولین اجرای انفرادی خود به بازی درام روی صحنه تئاتر روی آورد.
نگاهی به نمایش «فرشته تاریخ»
نمایشی در سه ساعت که جز چند لحظه کوتاه، از ریتم نمیافتد و تماشاگرش را بر روی صندلیهای نسبتا خوب سالن چهارسوی تئاتر شهر میخکوب میکند.
بهنظرم نمایشنامه تراس متن جذابی است که هنگام خواندنش توجهم را جلب کرد. هرچند خودم اینگونه حس میکردم که شاید این روزها، این نوع نمایشها مخاطبپسند نباشد، ولی خوشبختانه برخورد مخاطبین با این نمایش و اجرا خیلی خوب بود.
درباره نمایش «آقامحمدخان»
«آقامحمدخان» شاید به هیچ کدام از نمایشهایی که تاکنون دیده اید شباهتی ندارد، بلکه اجرایی است انتزاعی در بستری ساده و با فضاسازیهای به شدت مفهومی و پیچیده و معماگون که همین ویژگیها نمایش را برای تماشاگر جذابتر میکند.
جالب است بگویم من آدم عشق سینمایی نیستم. سینما را دوست دارم، اما بدون آن هم میتوانم زندگی کنم. کما اینکه سه سال است سراغش نرفتهام.
دو دهه تجربه تأتر
بیشتر کمدین است یعنی مردم او را با این عنوان میشناسند. دلیلش هم مشخص است. آنهایی که برنامههای تلویزیونی را نگاه میکنند خندوانه احتمالا یکی از انتخابهای آنها بوده است.
پای صحبت تاجبخش فنائیان، کارگردان تئاتر
نامی که هر جزئش خودش نمایشی مجزاست و آنهایی که اهل فیلم و تئاتر هستند، هر کدام از آنها چه هملت و چه دن کیشوت را به تنهایی دیدهاند.
درایت طراح و کارگردان آنجایی نمایان میشود که شخصیت مرکزی نمایش؛ یعنی «آماندا» که تمامی قصهها و حکایتها برخاسته از نگاه، خواستهها و باورهای اوست، یگانه باقی میماند.