روایت "عشق و مرگ" در فیلم یلدا
به این نکته هم باید اشاره کرد، جدیدترین ساخته مسعود بخشی تاکنون در محافل بین‌المللی مختلفی به نمایش درآمده همچنین این فیلم توانسته جایزه بزرگ هیات داوران جشنواره ساندنس را کسب کند.
فیلم‌های جنوب‌شهری؛ سرنوشت آدم‌های ته شهر
در روزگاری بحران‌ها و مشکلات، بیشتر در چارچوب خانواده‌ها به نمایش گذاشته می‌شد. یک خانواده به دلایل مختلف دچار بحران می‌شد و اعضای خانواده درگیر این مشکل می‌شدند و درام شکل می‌گرفت و به پایان می‌رسید.
غافلگیری هالیوودی در فیلم "شنای پروانه"
فیلمساز واقعه‌های فیلم خود را خشت به خشت می‌چیند و در عوض گام به گام نیز گره‌ها را می‌گشاید و تعلیق و دلهره درام را به‌تدریج به آستانه اوج می‌رساند و در هر مقطع از نقطه عطف داستان شگفت و دقیقی را خلق می‌کند.
فیلم "حکایت دریا"، بیان سینمایی ندارد؟!
نگاه به تمام اجزای فیلم، از خط اصلی پیرنگ گرفته (نمایش دغدغه‌های ذهنی طاهر) تا خرده‌پیرنگ‌های اثر (حضور امیر و پروانه و دوستان طاهر) این امر را برایمان آشکار می‌کند که هیچ هارمونی‌ای بین روایت ذهنی فیلم و حضور این شخصیت‌ها و خرده‌پیرنگ‌ها برقرار نیست.
پسرکشی؛ مخاطب را تا انتها جذب نمی‌کند
در این فیلم پیچیدگی‌های روابط خانواده‌ای که به خاطر یک باور غلط دچار بحران هستند، طی چند دهه به نمایش در می‌آید. منتقدان بر این باورند که کارگردان می‌توانست کمی با دقت بیشتر و عمیق‌تر کردن ماجرا‌های رخ داده در فیلم سوال مبهمی را در ذهن مخاطب نگاه دارد.
"آقازاده" ادامه سریال "پدر"؟
هرچند که «حاج علی» هم مانند «حاج رضا» رابطه دوستانه‌ای با «حامد» داشت، اما جدیت این کاراکتر و بازی مهدی سلطانی، با شخصیت «حاج رضا» و بازی امین تارخ، تفاوت‌هایی دارد که باعث شده شباهت این دو شخصیت به یکدیگر کمتر به چشم بیاید.
"شنای پروانه"؛ فیلمی که واقعی است
منتقدان براین باورند که فیلم‌نامه «شنای پروانه» از دسته فیلمنامه‌های قوی و خوب محسوب می‌شود. این فیلم نامه را پدرام پورامیری و حسین دوماری نوشته‌اند. فیلم‌نامه دقیق و حساب‌شده است.
مستند "جایی برای فرشته‌ها نیست"، قصه زنان امیدوار
شترسواری دولا دولا ندارد. من آدمی نیستم که فیلمی بسازم که در آن امید وجود نداشته باشد. من به‌عنوان فیلمساز این حق را دارم که درباره پیچیده‌ترین ناهنجاری‌های جامعه‌ام فیلم بسازم.
دمِ دستی‌ترین نوع روایت در "سریال دل"
این وسط اگر چیزی برای تماشاچی ندارد، اما حسابی از شرمندگی تالار و آرایشگاهی که اسپانسر سریال شده‌اند در می‌آیند و بالاخره این همه زحمتی که برای لباس عروس و چیتان پیتان کردن بازیگران در سکانس عروسی شده است حداقل ۱۲۰ دقیقه‌ای تصویر (و نه قصه) تحویل می‌دهد.
سریال "هم‌گناه"؛ داستانی کلیشه‌ای با ساختی جذاب
نسل قبلی خانواده که حالا سنی از آن‌ها گذشته است باید این اقتدار را حفظ کنند و آنچه آن را ضربه پذیرکرده نسل جدید این خانوده است که تن به مناسبت پیشین نمی‌دهد یا نسبت به آن شک کرده است.
به دنبالِ خودکشیِ بازیگرِ جوانِ سینمای هند مطرح شد:
بالیوود، شکنندگیِ پنهان در زیرِ روکشِ پر‌زرق‌وبرق!
ماشینِ فامیل‌بازیِ بالیوود به خوبی در حرکت است و درباره همه چیز از اینکه چه کسی چه پروژه‌ای را انجام دهد و بابتش چه مقدار پول بگیرد تا اینکه فیلم چگونه توزیع شود و به نمایش دربیاید را کنترل می‌کند. اغلب فیلم‌هایی که با بودجه کم تولید شده‌اند حتی اقبالِ راه یافتن به سینما‌ها در شهر‌های کوچک را پیدا نمی‌کنند.
فیلم "حفره" (سکو)؛ فاتح زمانه کرونازده
مهم‌تر از آن «حفره» (سکو) با جمله‌ای در باب وضعیت بشری آغاز می‌شود، جمله‌ای که به یک خطابه حکمت‌آموز بیشتر شبیه است تا به یک بیانیه تند و تیز اجتماعی: ۳ دسته آدم داریم؛ «آن‌هایی که بالا هستند. آن‌هایی که در زیر هستند و آن‌هایی که سقوط می‌کنند».
سریال دل؛ درامی که پیش نمی‌رود!
مثال بارزش اینکه در داستان اصلی، عروس یعنی رستا با بازی ساره بیات، شب عروسی غیبش می‌زند و ۱۰ قسمت طول می‌کشد تا مخاطب بفهمد چرا غیبش زده و ۲۵ قسمت طول می‌کشد تا این عروس کم‌کم شروع کند به گفتن حقیقت!
جهان با من برقص؛ فیلمی که حالتان را خوب می‌کند
فیلمی که به دور از ابتذالی که گریبانگیر اکثر فیلم‌های سینمایی ایران شده است با محتوا و لحنی مناسب مسئله مرگ را مطرح می‌کند و باعث خنداندن و تفکر مخاطب می‌شود.
تعبیرِ "مرگ خیام‌وار" در فیلم خانه پدری؟!
در واقع مضمون اصلی فیلم در احاطه استعاره‌هایی است که ریشه در قصه‌گویی مبتنی بر عرفان بینامتنی ایرانی دارد. درخت انجیر با انجیر‌های شیرین و برادر مجنونی که از رفتن به زیرزمین مُثُلی منع می‌شود؛ انگور‌هایی که در گوردخمه ملوک آویزان است.